Υπάρχουν διάφορες εκδοχές για την προέλευση του ονόματος Γαλάτσι. Μια από αυτές είναι ότι το 1851, κάποιος Συμεών Γαλάκης αγόρασε με συμβολαιογραφική πράξη στρέμματα γύρω από την Αγία Γλυκερία. Σύμφωνα με την ιδιωτική προφορά των Αθηναίων, που πρόφεραν το τ, τσ (κατά το Καρύτη – Καρύτση, Χαλκούτι – Χαλκούτσι) είναι λογικοφανής η εκδοχή το – κ – του ονόματός του να έγινε – τσ – και το Γαλάκης να έγινε Γαλάτσης – Γαλάτσι. Μια άλλη η οποία είναι πιο λογικοφανής είναι αυτή που αναφέρει ο Θεόδωρος Γκούντερα, φιλόλογος, που γράφει ότι τσοπάνηδες της περιοχής γύριζαν και φώναζαν: “Γάλα – γάλα – φρέσκο γαλατάκι”. Επίσης, θα πρέπει να διερευνηθεί αν υπάρχει κάποια σχέση με την ομώνυμη παραθαλάσσια πόλη στην ανατολική Ρουμανία.
ΟΔΟΝΥΜΙΚΑ
Αγ. Γλυκερίας
ΑΓΙΑ ΓΛΥΚΕΡΙΑ: Ονομαστή εκκλησία του Γαλατσίου, όπου παλιότερα συγκεντρώνονταν τα διάφορα επαγγελματικά σωματεία (σινάφια) της Αθήνας και γιόρταζαν τους προστάτες Αγίους τους.
Αγ. Δημητρίου
ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ: Ο άγιος μεγαλομάρτυρας Δημήτριος γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και έζησε κατά τους χρόνους του Αυτοκράτορα Διοκλητιανού και του Τετράρχη Γαλερίου Μαξιμιανού (284-305μ.Χ), εποχή κατά την οποία έγινε φοβερός διωγμός κατά των χριστιανών.Εκτελέστηκε μαρτυρικά.
Αγ. Ειρήνης
ΑΓΙΑ ΕΙΡΗΝΗ: Ο δρόμος αυτός πήρε το όνομά του από την ομώνυμη εκκλησία. Ονομαζόταν παλιότερα Πανουργιά προς τιμή του κλεφταρματωλού και Φιλικού Δημήτρη Πανουργιά.
Αγ. Σπυρίδωνος
ΑΓΙΟΣ ΣΠΥΡΙΔΩΝΑΣ: Στο Γαλάτσι υπάρχουν δύο οδοί με αυτό το όνομα: η μια βρίσκεται στη Λαμπρινή χωρίς να υπάρχει εκκλησία και η άλλη στα Περιβόλια όπου υπάρχει η ομώνυμη εκκλησία. Η οδός αυτή λεγόταν παλαιότερα Αχιλλέως.
Αγ. Αναργύρων
ΑΓΙΟΙ ΑΝΑΡΓΥΡΟΙ: Μάρτυρες της χριστιανικής θρησκείας, καταγόμενοι από την Αραβία. Τα ονόματά τους ήταν Κοσμάς και Δαμιανός.
Αετοράχης
ΑΕΤΟΡΑΧΗ: Ορεινό χωριό κοντά στο Μπιζάνι στα Γιάννενα. Στην περιοχή έγιναν πολλές μάχες στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Αετοφωλιάς
ΑΕΤΟΦΩΛΙΑ: Ονομασία υψώματος που βρίσκεται στην περιοχή Γαλατσίου-Κυψέλης. Αναφέρεται σε πολλά έγγραφα της εποχής της Τουρκοκρατίας.
Αθηναίων
ΑΘΗΝΑΙΟΙ: Οι κάτοικοι της αρχαίας και της νεότερης Αθήνας, αλλά και οι καταγόμενοι από εκεί.
Αιγίνης
ΑΙΓΙΝΑ: Το νησί των φιστικιών όπως είναι γνωστό αφού κατακλύζεται από φυστικόδεντρα και φυσικά έχει μεγάλη παραγωγή. Το όνομα οφείλεται στην νύμφη Αίγινα ή οποία κατά την μυθολογία ήταν η μητέρα του πρώτου βασιλιά του νησιού του Αιακού και ήταν καρπός του ερωτά της με τον Δία.
Αιγοσθενών
ΑΙΓΟΣΘΕΝΕΣ: Στον όμορφο κόλπο του Κορινθιακού, όπου ο σημερινός οικισμός του Πόρτο Γερμένο, σώζεται ένα από τα καλύτερα διατηρημένα μνημεία της κλασσικής αρχαιότητας. Πρόκειται για την ακρόπολη και τα τείχη των αρχαίων Αιγοσθένων, όπου λατρευόταν ο μάντης και θεραπευτής Μελάμπους.
Αισχύλου
ΑΙΣΧΥΛΟΣ: Ο αρχαιότερος και ίσως αξιολογότερος από τους πολλούς ποιητές που έγραψαν για τα Μεγάλα Διονύσια. Όλα τα έργα του Αιοχύλου είναι έργα δυνατά, μεγαλειώδη και σε έξοχο στίχο. Ακόμη και σήμερα, τα έργα του Αισχύλου είναι διάσημα και παίζονται συχνά σε μετάφραση.
Αιτωλικού
ΑΙΤΩΛΙΚΟ: Κωμόπολη του νομού Αιτωλοακαρνανίας κοντά στο Μεσολόγγι. Είναι χτισμένη σε ένα νησάκι στη λιμνοθάλασσα του Μεσολογγίου και του Αιτωλικού και συνδέεται με την ξηρά με δυο πέτρινες γέφυρες. Εκεί δικάστηκε ο Καραϊσκάκης όταν κατηγορήθηκε για εσχάτη προδοσία από τον Μαυροκορδάτο.
Ακτημόνων
ΑΚΤΗΜΟΝΕΣ: Η οδός ονομάστηκε έτσι γιατί βρίσκεται στην ομώνυμη γειτονιά του Γαλατσίου που ιδρύθηκε από τον ομώνυμο Συνεταιρισμό των πρώτων ακτημόνων οικιστών. Το τμήμα της από την οδό Αφαίας μέχρι την οδό Δρυοπίδος στα Τουρκοβούνια, λεγόταν παλαιότερα Καρούσου, από το όνομα κτηματία της περιοχής.
Αλαμάνας
ΑΛΑΜΑΝΑ: Όνομα του ποταμού Σπερχειού που πηγάζει από τον Τυμφρηστό και χύνεται στον Μαλιακό κόλπο. Η λαϊκή ονομασία του είναι Αλαμάνα, προερχόμενη ίσως από τις αλυκές που υπήρχαν στην εκβολή του, δηλαδή Αλατομάνα – Αλαμάνα.
Αλιάρτου
ΑΛΙΑΡΤΟΣ: Πόλη του Ν. Βοιωτίας που έχει το όνομα της αρχαίας πόλης, που ήταν πατρίδα του Κέκροπα και της Αλκμήνης.
Αλκυόνης
ΑΛΚΥΟΝΗ: Το όνομα του δρόμου προέρχεται από την μυθική Αλκυόνη, κόρη του θεού Αιόλου (θεού των ανέμων) που μεταμορφώθηκε σε πουλί από τον Δία.
Άλσους Αγ. Σπυρίδωνος
ΑΛΣΟΥΣ ΑΓΙΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ: Βρίσκεται στα Καραγιαννέϊκα και πήρε το όνομά του από το αλσύλλιο που υπάρχει εκεί κοντά, στη διασταύρωση των οδών Αγ. Σπυρίδωνος (πρώην Αχιλλέως) και Κερκύρας.
Άλτεως
ΑΛΤΙΣ: Το όνομα του είναι συνδεδεμένο με τους αρχαίους Ολυμπιακούς αγώνες. Από τον ιερό ελαιώνα Άλτις στην Ολυμπία κοβόταν ο «κότινος», το στεφάνι που ήταν η ανώτερη τιμή και διάκριση για κάθε Ολυμπιονίκη.
Αμαλιάδας
ΑΜΑΛΙΑΔΑ: Η Αμαλιάδα είναι πόλη της Πελοποννήσου στον Ν Ηλείας.
Αμισού
ΑΜΙΣΟΣ: Αρχαία παράλια πόλη του Πόντου, αποικία των Μιλησίων, η σημερινή Σαμψούντα.. Κατά τους βυζαντινούς χρόνους ήταν το μεγαλύτερο λιμάνι στον Εύξεινο Πόντο.
Αναγεννήσεως
ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ: Η αναδημιουργία, η ανάπλαση και, μεταφορικά, η επανάκτηση ευνοϊκών ιδιοτήτων κ.λ.π. Στην ιστορία ως «Αναγέννηση» χαρακτηρίζεται η πνευματική και καλλιτεχνική δραστηριότητα που εκδηλώθηκε με βάση τα αρχαία πρότυπα στην Ιταλία κατά το 14ο -16ο αι. και εξαπλώθηκε σε ολόκληρη τη Δυτική Ευρώπη.
Ανδριτσαίνης
ΑΝΔΡΙΤΣΑΙΝΑ: Η Ανδρίτσαινα είναι ένα γραφικό ορεινό χωριό της Ηλείας κοντά στα όρια με την Αρκαδία και δυτικά της Καρύταινας, με καλντερίμια και όμορφα αρχοντικά και πέτρινα σπίτια.
Ανδρούτσου Οδ.
ΑΝΔΡΟΥΤΣΟΣ ΟΔΥΣΣΕΑΣ: Ο Οδυσσέας Ανδρούτσος γεννήθηκε το 1788 στις Λιβανάτες. Ήταν ένας από τους πιο ένδοξους αρχηγούς του ’21. Φυσιογνωμία πολυσύνθετη και ισχυρή. Γενναίος με ασυναγώνιστο στρατιωτικό πνεύμα και μοναδική διοικητική ικανότητα.
Ανθέων
ΑΝΘΕΩΝ: Τα άνθη ομορφαίνουν το περιβάλλον. Το όνομα αυτό το έχουν πολλοί δρόμοι όπου γενικά υπάρχουν πολλά φυτά και λουλούδια.
Ανοίξεως
ΑΝΟΙΞΗ: Η εποχή του έτους (Μάρτιος-Μάιος), που ανθίζουν τα φυτά και αναγεννιέται η φύση. Θεωρήθηκε από παλιά σαν αρχή της ζωής και νίκη πάνω στο θάνατο.
Ανταίου
ΑΝΤΑΙΟΣ: Γίγαντας, γιος του Ποσειδώνα και της Λιβύης και βασιλιάς της Λιβύης. Είχε τεράστια δύναμη και γι’ αυτό προκαλούσε σε μάχη τους ξένους που περνούσαν από τη χώρα του. Σύμφωνα με το μύθο νικήθηκε από τον Ηρακλή.
Απειράνθου
ΑΠΕΙΡΑΝΘΟΣ: Κοινότητα της Νάξου, κέντρο εξορύξεως της σμύριδας. Στην περιοχή υπάρχουν πολλά κτίσματα της βυζαντινής εποχής και της Φραγκοκρατίας.
Απόλλωνος
ΑΠΟΛΛΩΝΑΣ: Ο Απόλλωνας ανήκει στη δεύτερη γενιά των Ολύμπιων θεών. Είναι καρπός της ερωτικής σχέσης του Δία με τη Λητώ και αδερφός της Άρτεμης. Ο Απόλλωνας ήταν γενικά ο θεός της μουσικής και της ποίησης.
Αριάδνης
ΑΡΙΑΔΝΗ: Πρόσωπο της μυθολογίας μας, κόρη του βασιλιά της Κρήτης Μίνωα και της Πασιφάης. Η Αριάδνη ερωτεύθηκε τον Αθηναίος ήρωα Θησέα και τον βοήθησε να αντιμετωπίσει το Μινώταυρο και το σπουδαιότερο, του έδωσε ένα μίτο, ένα νήμα δηλαδή, μια κλωστή που θα τον οδηγούσε έξω από τον Λαβύρινθο, μετά τον φόνο του Μινώταυρου.
Αριστοτέλους
ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ: Ο Αριστοτέλης γεννήθηκε το 384 πΧ. Ο Αριστοτέλης συχνά αποκαλείται ο πατέρας της Βιολογίας. Έγραψε για τα φυτά και τα ζώα. Έγραψε επίσης για πολιτική και διακυβέρνηση, θρησκεία, παιδεία, φιλοσοφία, βιολογία, φυσική, μαθηματικά και αστρονομία. Ο Αριστοτέλης ήταν δάσκαλος του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Αριστοφάνους
ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗΣ: Γεννήθηκε στην Αθήνα τον 5ο αιώνα και έγραψε συνολικά 44 σατιρικά έργα που έχουν διασωθεί τα 11. Ο κόσμος ιδεών του Αριστοφάνη ήταν μάλλον συντηρητικός και οι πολιτικές και φιλοσοφικές προτιμήσεις του έκλιναν προς την ολιγαρχία και την παλαιότερη φιλοσοφία.
Αρκεσίνης
ΑΡΚΕΣΙΝΗ: Η Αρκεσίνη ήταν μια απ’ τις τρεις αρχαιότερες πόλεις της Αμοργού με τον πύργο της Αγίας Τριάδας έργο του 4ου πΧ αιώνα, αθέατο από τη θάλασσα.
Αρμονίας
ΑΡΜΟΝΙΑ: Μυθική κόρη του Άρη και της Αφροδίτης που εκπροσωπεί την ηθική, πολιτική και κοινωνική τάξη.
Αρσινόης
ΑΡΣΙΝΟΗ: Θεότητα που λατρευόταν στην Πελοπόννησο και ιδιαίτερα στη Μεσσηνία. Ήταν κόρη του Λευκίππου, βασιλιά της Μεσσηνίας, και μητέρα του Ασκληπιού και της Εριώτιδος.
Αρτέμιδος
ΑΡΤΕΜΙΣ: Κόρη του Δία και της Λητώς, δίδυμη αδερφή του Απόλλωνα, βασίλισσα των βουνών και των δασών, θεά του κυνηγιού, προστάτιδα των μικρών παιδιών και ζώων.
Αρχιμήδους
ΑΡΧΙΜΗΔΗΣ: Ο μέγιστος μαθηματικός, φυσικός και μηχανικός της αρχαιότητας και ένας από τους μεγαλύτερους μαθηματικούς εγκεφάλους όλων των αιώνων Γεννήθηκε το 287π.Χ και πέθανε το 212 πΧ στις Συρακούσες.
Αστέρων
ΑΣΤΕΡΕΣ: Τα άστρα και οι αστερισμοί που βλέπουμε στον ουρανό τη νύχτα.
Αυξεντίου Γρ.
ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΗΣ: Ελληνοκύπριος ήρωας του Κυπριακού Αγώνα από τη Λύση. Ήταν υπαρχηγός της ΕΟΚΑ. Σκοτώθηκε ύστερα από ηρωικό αγώνα που κράτησε 11 ώρες κοντά στη Μονή Μαχαιρά.
Αφαίας
ΑΦΑΙΑ: Αρχαιότατη θεότητα της Κρήτης, κόρη του Δία, η οποία κατά τη μυθολογία κατέφυγε στην Αίγινα. Εκεί υπάρχει περίφημος ναός της του 5ου αιώνα πΧ που σώζεται σε αρκετά καλή κατάσταση.
Αχιλλέως
ΑΧΙΛΛΕΑΣ: Ο μεγαλύτερος ήρωας του Τρωικού πολέμου και ένας από τους μεγαλύτερους ολόκληρης της μυθολογίας μας. Ήταν γιος του Πηλέα και της Θέτιδας και γεννήθηκε στη Φθία της Θεσσαλία.
Βαλαωρίτου
ΒΑΛΑΩΡΙΤΗΣ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ: Ποιητής, με σημαντική παράλληλη πολιτική δραστηριότητα, ο Αριστοτέλης – Μόσχος Βαλαωρίτης γεννήθηκε στη Λευκάδα την 1η Σεπτεμβρίου του 1824.
Βαλτετσίου
ΒΑΛΤΕΤΣΙ: Μικρός ορεινός οικισμός, στην επαρχία Μαντινείας του νομού Αρκαδίας, νοτιοδυτικά της Τρίπολης. Το Βαλτέτσι έγινε γνωστό κατά τη διάρκεια της Επανάστασης του 1821 από τις δύο μεγάλες νικηφόρες μάχες που έγιναν στα περίχωρά του.
Βαρδουσίων
ΒΑΡΔΟΥΣΙΑ: Ορεινό συγκρότημα της Στερεάς Ελλάδας στη Δωρίδα (2.450 μ.), σημαντικό ορειβατικό κέντρο.
Βάσσου Γ.
ΒΑΣΣΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ: Παλαιός κάτοικος και κτηματίας της περιοχής Γαλατσίου, που είχε εκτάσεις στην περιοχή που βρίσκεται η οδός. Παλαιότερα ονομαζόταν οδός Χρυσαετών.
Βεΐκου Λεωφόρος
ΒΕΪΚΟΣ ΛΑΜΠΡΟΣ: Σουλιώτης οπλαρχηγός, αγωνιστής του 1821. Πολέμησε στο Σούλι, στο Μεσολόγγι κι αλλού και σκοτώθηκε στη μάχη του Αναλάτου στην Αττική. Η λεωφόρος Βεΐκου λεγόταν παλαιότερα Ομορφοκκλησιάς από την ομώνυμη ιστορική εκκλησία που βρίσκεται στην περιοχή, όνομα που χρησιμοποιείται και σήμερα.
Βενιζέλου Ελ.
ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ: Έλληνας πολιτικός. Γεννήθηκε το 1864 στις Μουριές της Κρήτης και πέθανε στο Παρίσι το 1936. Αφού σπούδασε νομικά στην Αθήνα, εγκαταστάθηκε στην Κρήτη, όπου ασχολήθηκε με την πολιτική και αναδείχθηκε σε μεγάλη πολιτική φυσιογνωμία, χάρη στη ρητορική του δεινότητα.
Βρούτου
ΒΡΟΥΤΟΣ: Ρωμαίος πολιτικός που γεννήθηκε το 85 π.Χ στη Ρώμη και πέθανε το 42 πΧ στους Φιλίππους. Ο Καίσαρας του εμπιστεύτηκε την κυβέρνηση της Γαλατίας των Άλπεων, αυτός όμως συνωμότησε εναντίον του, μαζί με τον Κάσσιο και τον σκότωσαν.
Βυζαντίου
ΒΥΖΑΝΤΙΟ: Με τον όρο Βυζάντιο εννοούμε το κράτος που δημιουργήθηκε στα ανατολικά εδάφη της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, με πρωτεύουσα την Κωνσταντινούπολη.
Βυτίνης
ΒΥΤΙΝΑ: Το παραδοσιακό χωριό της Βυτίνας, χτισμένο μέσα στα έλατα σε υψόμετρο 1000 μέτρων, βρίσκεται στο κέντρο του νομού Αρκαδίας.
Γαλάκηδων
ΓΑΛΑΚΗΔΩΝ: Η οικογένεια Γαλάκη ή Γαλάτση, μια από τις διαπρεπέστερες της Αθήνας την εποχή της Τουρκοκρατίας, που είχε μεγάλα κτήματα στην περιοχή που κατά μια εκδοχή πήρε αργότερα το όνομά της.
Γαλατσίου
ΓΑΛΑΤΣΙΟΥ ΛΕΩΦΟΡΟΣ: Η κεντρική λεωφόρος του Γαλατσίου που ξεκινάει από την Πατησίων και φτάνει μέχρι το Παλιό Τέρμα στην πλατεία όπου διασταυρώνεται με τη λεωφόρο Βεΐκου. Η συνέχειά της ονομάζεται Πρωτοπαπαδάκη.
Γανυμήδου
ΓΑΝΥΜΗΔΗΣ: Μυθικό πρόσωπο, γιος του Τρώα και της νύμφης Καλλιρρόης, που σύμφωνα με τους αρχαίους ήταν ο ομορφότερος νέος που γεννήθηκε πάνω στη Γη.
Γερβίνου
ΓΕΡΒΙΝΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΓΟΔΕΦΡΕΙΔΟΣ: Γερμανός ιστορικός (1803-1871) που τα έργα του αποτελούν αξιόλογη συμβολή στην ιστορία του 19ου αι.
Γιαννιτσών
ΓΙΑΝΝΙΤΣΑ: Πόλη της Δ. Μακεδονίας στο νομό Πέλλης, πεδίο επιχειρήσεων κατά το Μακεδονικό Αγώνα (1903-1908).
Γιαννούλη
ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ: Καθηγητής Μέσης Εκπαίδευσης από την Κρήτη που διετέλεσε Δημοτικός Σύμβουλος Γαλατσίου.
Γιασεμιών
ΓΙΑΣΕΜΙΑ: Γένος φυτών της οικογένειας των Ελαιοειδών. Έχει βλαστό αναρριχόμενο και άσπρα αρωματικά άνθη.
Γορτυνίας
ΓΟΡΤΥΝΙΑ: Αρχαία πόλη χτισμένη στις όχθες του ποταμού Γόρτυνα (Αρκαδία).
Γρηγορίου
ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ε΄: Από τους μεγαλύτερους πατριάρχες των τελευταίων αιώνων. Γεννήθηκε στη Δημητσάνα Αρκαδίας το 1749. Το Πάσχα του 1821 καθαιρέθηκε και κρεμάστηκε στην κεντρική πύλη του πατριαρχείου. Εκατό χρόνια μετά το θάνατό του ανακηρύχτηκε Άγιος και ιερομάρτυρας.
Δαβάκη
ΔΑΒΑΚΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ: Έλληνας στρατιωτικός, ήρωας της μάχης της Πίνδου κατά τον ελληνοϊταλικό πόλεμο. Γεννήθηκε στη Λακωνία το 1897. Συνελήφθει ως όμηρος από τις ιταλικές αρχές το Δεκέμβριο του 1942 και πνίγηκε στην Αδριατική κατά τη μεταφορά του στην Ιταλία.
Δελφινακίων
(Βλέπε σωστό ΔΕΡΒΕΝΑΚΙΩΝ)
Δελφών
ΔΕΛΦΟΙ: Στα μυκηναϊκά χρόνια στον μικρό οικισμό των Δελφών λατρευόταν η θεά Γη. Η ανάπτυξη του ιερού και του μαντείου αρχίζει τον 8ο πΧ αιώνα με την πλήρη επικράτηση της λατρείας του Απόλλωνα. Τα ερείπια των Δελφών ήρθαν στο φώς με τις συστηματικές ανασκαφές της Γαλλικής Αρχαιολογικής Σχολής, που άρχισαν το 1893. Βρέθηκαν πάνω από πέντε χιλιάδες επιγραφές όλων των κατηγοριών, αγάλματα, διάφορα έργα μικροτεχνίας και κομμάτια του διακόσμου των κτηρίων, εξαιρετικά έργα που εκπροσωπούν τα μεγάλα καλλιτεχνικά κέντρα της αρχαιότητας.
Δερμιδεσίου
ΔΕΡΜΙΔΕΣΙΟ: Χωριό της περιοχής της Προύσας, τουρκικά Ντεμιρτάς, εξελληνισμένο Δεμιρδέσιο
Δερβενακίων
ΔΕΡΒΕΝΑΚΙΑ: Χωριό στην Πελοπόννησο γνωστό από τις πολεμικές συγκρούσεις μεταξύ των δυνάμεων του Κολοκοτρώνη και του Δράμαλη το 1822.
Δευκαλίωνος
ΔΕΥΚΑΛΙΩΝ: Μυθικό πρόσωπο, πατέρας του Έλληνα, από τον οποίο γεννήθηκε η φυλή μας. Ήταν γιος του Προμηθέα και σύζυγος της Πύρρας, κόρης του Επιμηθέα.
Δήλου
ΔΗΛΟΣ: Η Δήλος βρίσκεται στην καρδιά των Κυκλάδων. Στο ταπεινό αυτό νησί κατά τη μυθολογία πρωτοήρθε στον κόσμο ο Απόλλων, ο θεός του φωτός, ο μέγιστος θεός των Ελλήνων.
Διάκου Αθ.
ΔΙΑΚΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ: Ηρωικός αγωνιστής και μάρτυρας της Επανάστασης του 1821. Γεννήθηκε στο χωριό Αρτοτίνα του νομού Φωκίδας, το 1786.
Διδύμων
ΔΙΔΥΜΟΙ: Ζωδιακός αστερισμός. Οι κυριότεροι αστέρες είναι ο Κάστωρ και ο Πολυδεύκης.
Διογένους
ΔΙΟΓΕΝΗΣ Ο ΚΥΝΙΚΟΣ: Αρχαίος φιλόσοφος, ο οποίος καταγόταν από τη Σινώπη, μια πόλη του Εύξεινου Πόντου. Ο Διογένης δίδασκε ότι μόνο γνωρίζοντας τον εαυτό μας γινόμαστε ευτυχισμένοι και η ζωή μας έχει νόημα. Και ακόμα ότι η δυστυχία των ανθρώπων οφείλεται στο γεγονός πως δημιουργούν πολλές περιττές ανάγκες, παραβλέποντας τα ουσιαστικά πράγματα.
Δράμας
ΔΡΑΜΑ: Πόλη και πρωτεύουσα του ομώνυμου νομού. Στην αρχαιότητα ήταν μικρός οικισμός και ονομαζόταν Δύραμα.
Δρίσκου
ΔΡΙΣΚΟΣ: Ο Δρίσκος είναι περιοχή στο νομό Ιωαννίνων. Είναι γνωστός και από τη νεότερη ιστορία ο Δρίσκος από τη μάχη των εθελοντών Γαριβαλδινών και Κρητών και τον ηρωικό θάνατο του Λορέντζου Μαβίλη στην προσπάθεια απελευθέρωσης των Ιωαννίνων.
Δρυάδων
ΔΡΥΑΔΕΣ: Μυθικά πρόσωπα, νύμφες των δέντρων. Οι Δρυάδες ήταν αθάνατες και διακρίνονταν από τις Αμαδρυάδες που ήταν η ψυχή των φυτών και ζούσαν όσο και αυτά. Οι σημαντικότερες Δρυάδες ήταν η Ερατώ, η Τιθοραία και η Ευρυδίκη (γυναίκα του Ορφέα).
Δρυοπίδος
ΔΡΥΟΠΙΔΑ: Χωριό της Κύθνου. Πήρε το όνομά της από τους πρώτους κατοίκους της, Όλα τα σπίτια της έχουν κεραμίδια, σημάδι της κεραμικής τέχνης που αναπτύχθηκε στο παρελθόν και που βοήθησε στην ανάπτυξη του χωριού. Σήμερα έχει παραμείνει μόνο ένα εργαστήρι κεραμικής.
Δωριέων
ΔΩΡΙΕΙΣ: Οι Δωριείς ήταν μια από τις τέσσερις φυλές στις οποίες διαιρούνταν οι Έλληνες. Ήταν ο πιο πολεμικός λαός απ’ όλους τους Έλληνες, ζούσαν λιτά και ήταν σκληραγωγημένοι, ενώ είχαν ανεπτυγμένη την αίσθηση της πειθαρχίας. Η λιτότητα του χαρακτήρα τους αντικατοπτρίζεται και στον αρχιτεκτονικό ρυθμό που οφείλεται σ’ αυτούς, το Δωρικό. Η Σπάρτη ήταν η σπουδαιότερη Δωρική πόλη.
Έβρου
ΕΒΡΟΣ: Ποταμός της Βαλκανικής χερσονήσου, ο μεγαλύτερος σε μήκος και σε λεκάνη απορροής. Πηγάζει από τις ΒΑ πλαγιές της Ρίλα στη Βουλγαρία.
Εδέσσης
ΕΔΕΣΣΑ: Πόλη της κεντρικής Μακεδονίας και πρωτεύουσα του νομού Πέλλας. Είναι χτισμένη στην αρχή μιας μικρής κοιλάδας, ανάμεσα στα όρη Βέρμιο και Βόρας. Την διαρρέει ο Εδεσσαίος ποταμός, που σχηματίζει του φημισμένους καταρράκτες της.
Ειρηναίου
ΕΙΡΗΝΑΙΟΣ: (1ος αι. μ.Χ.) Αλεξανδρινός γραμματικός και φιλόλογος. Η οδός Ειρηναίου αποτελεί όριο των Δήμων Γαλατσίου και Αθηναίων.
Εκάβης
ΕΚΑΒΗ: Η βασίλισσα της Τροίας κατά τον Τρωικό πόλεμο. Ήταν κόρη του βασιλιά της Φρυγίας Δύμαντα και δεύτερη σύζυγος του Πριάμου. Απόκτησε 19 παιδιά, ανάμεσα στα οποία ήταν ο Έκτορας, ο Πάρις, η Κασσάνδρα και η Πολυξένη.
Εκάτης
ΕΚΑΤΗ: Ήταν θεά της Σελήνης, κόρη της Αστερίας που συμβόλιζε τη νύχτα και τ’ αστέρια και του Δία ή του Πέρση που προσωποποιούσε το φως. Σύμφωνα με άλλους μύθους όμως, ήταν θεότητα του κάτω κόσμου, της μαγείας και της νύχτας.
Ελικώνος
ΕΛΙΚΩΝΑΣ: Όρος του νομού Βοιωτίας. Αποτελείται από μικρούς ορεινούς όγκους και φτάνει ως τις ακτές του Κορινθιακού κόλπου. Σύμφωνα με τη μυθολογία ο Ελικώνας ήταν αδελφός του Κιθαιρώνα.
Ελληνικού
ΕΛΛΗΝΙΚΟ: Προάστιο της Αθήνας ανάμεσα στο Φάληρο και τη Γλυφάδα Εκεί βρισκόταν πριν το 2001 το Αεροδρόμιο. Η οδός Ελληνικού στο Γαλάτσι, αποτελεί όριο με το Δήμο Αθηναίων.
Ελπίδος
ΕΛΠΙΔΑ: Το συναίσθημα της προσδοκίας ευτυχών εξελίξεων και γεγονότων. Οι αρχαίοι είχαν προσωποποιήσει την Ελπίδα που τη θεωρούσαν θεά, κόρη του Δία.
Επιδαύρου
ΕΠΙΔΑΥΡΟΣ: Πόλη της Πελοποννήσου, στην ανατολική πλευρά της αργολικής χερσονήσου. Στον παγκόσμια γνωστό αρχαιολογικό χώρο σώζεται το καλύτερα διατηρημένο θέατρο της αρχαιότητας, το Θέατρο της Επιδαύρου. Χτίστηκε τον 4ο πΧ αι. από τον Πολύκλειτο τον Νεότερο.
Ερατούς
ΕΡΑΤΩ: Μία από τις εννέα Μούσες της ελληνικής μυθολογίας, προστάτιδα της ερωτικής ποίησης. Ήταν κόρη του Δία και της Μνημοσύνης. Στις παραστάσεις εμφανίζεται πάντα με μια μικρή λύρα στα χέρια.
Έρσης
ΕΡΣΗ ή ΕΡΡΗ (=δροσιά): Μια από τις τρεις κόρες του Κέκροπα, μυθικού βασιλιά των Αθηναίων. Προς τιμή της γινόταν η γιορτή των Αρρηφορίων ή Ερρηφορίων.
Εσπερίδων
ΕΣΠΕΡΙΔΕΣ: Νύμφες της ελληνικής μυθολογίας, κόρες της Νύχτας και του Ωκεανού. Ήταν η Αίγλη, η Εσπερία, η Ερύθεια και η Αρέθουσα. Οι Εσπερίδες φυλούσαν στους κήπους τους τα χρυσά μήλα που έκανε δώρο η Γαία στην Ήρα, όταν αυτή παντρεύτηκε το Δία.
Εύβοιας
ΕΥΒΟΙΑ: Η Εύβοια είναι το δεύτερο σε μέγεθος νησί του Αιγαίου, μετά την Κρήτη, και το τρίτο της Μεσογείου. Στην αρχαιότητα ήταν γνωστή με το όνομα “Μάκρις” λόγω του μήκους της.
Ευρυδίκης
ΕΥΡΥΔΙΚΗ: Δρυάδα Νύμφη της ελληνικής μυθολογίας, κόρη του Απόλλωνα και σύζυγος του Ορφέα.
Ευριπίδου
ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ: Γεννήθηκε στη Σαλαμίνα και πέθανε στην Πέλλα της Μακεδονίας. Απέκτησε καλή μόρφωση, ασχολήθηκε πιθανόν με τη ζωγραφική αλλά ιδιαίτερα τον προσείλκυσε η φιλοσοφία. Ήταν μια βαθιά φιλοσοφημένη προσωπικότητα που είχε όμως υψηλή αντίληψη για το θεό. Θεωρείται πατέρας του σύγχρονου δράματος.
Ευρυκλείδου
ΕΥΡΥΚΛΕΙΔΗΣ: Ηγέτης της αρχαίας Αθήνας από το 229 ως το 228πΧ
Ζαλόγγου
ΖΑΛΟΓΓΟ: Βρίσκεται σε μία απότομη πλαγιά, στο χωριό Καμαρίνα του νομού Πρεβέζης. Επάνω στο βράχο δεσπόζει μνημείο, που έγινε προς τιμήν των Ελληνίδων γυναικών που έπεσαν στο γκρεμό για να αποφύγουν τη σκλαβιά και την ατίμωση από το στρατό του Αλή πασά.
Ζήνωνος
ΖΗΝΩΝ: Όνομα δύο φιλοσόφων της αρχαιότητας. Ο Ζήνων ο Ελεάτης φιλόσοφος του 5ου πΧ αι. (περίπου 490 – 430 πΧ) και ο Ζήνων ο Κιττιεύς φιλόσοφος της αρχαιότητας, που καταγόταν από το Κίτιο της Κύπρου και γεννήθηκε το 335 πΧ.
Ζήριας
ΖΗΡΙΑ: Ονομάζεται και Κυλλήνη. Όρος της Πελοπονήσου, στο δυτικό τμήμα του νομού Κορινθίας.
Ήβης
ΗΒΗ: Κόρη του Δία και της Ήρας. Η Ήβη συμβόλιζε πάνω απ’ όλα τη νιότη, τη ζωντάνια, την ορμή και την ομορφιά αυτής της ηλικίας του ανθρώπου.
Ηνιόχου
ΗΝΙΟΧΟΣ: Ονομασία του οδηγού της άμαξας κατά την αρχαιότητα. Αυτός κρατούσε τα ηνία και διεύθυνε τα άλογα, ενώ ο οπλίτης που ήταν μαζί του στο άρμα μαχόταν.
Ηπείρου
ΗΠΕΙΡΟΣ: Γεωγραφικό διαμέρισμα της ηπειρωτικής Ελλάδος. Η περιοχή της Ηπείρου είναι μία από τις παλαιότερα κατοικημένες περιοχές της Ελλάδος. Το όνομά της σημαίνει: αυτός που δεν έχει όρια.
Ηρακλείου
ΗΡΑΚΛΕΙΟ: Πόλη και πρωτεύουσα του ομώνυμου νομού της Κρήτης.
Ήρας
ΗΡΑ: Κόρη του Κρόνου και της Ρέας, μοναδική νόμιμη σύζυγος του Δία, θεά των ουρανών, προστάτιδα του γάμου και των παντρεμένων, ιδιαίτερα, γυναικών και προσωποποίηση της συζυγικής πίστης. Η Ήρα ενσαρκώνει τις αρετές και τα ελαττώματα της παντρεμένης γυναίκας.
Ηροδότου
ΗΡΟΔΟΤΟΣ: Ο «Πατέρας της ιστορίας». Γεννήθηκε στην Αλικαρνασσό περίπου το 484 πΧ. Ο Ηρόδοτος στην ιστορική του έρευνα στηρίχθηκε στην προφορική παράδοση των χωρών που επισκέφθηκε. Σε αντίθεση με τον Θουκυδίδη δεχόταν και την παρουσία του θείου στην εξέλιξη της ιστορίας, αφού πίστευε πως καθόριζε τις ανθρώπινες πράξεις. Πέθανε περίπου το 410 πΧ στους Θουρίους της Κάτω Ιταλίας.
Ηχούς
ΗΧΩ: Μυθολογική Νύμφη που προσωποποιούσε το ομώνυμο φυσικό φαινόμενο. Η Νύμφη αυτή ήταν πανέμορφη και οι Μούσες την είχαν μάθει να τραγουδά και να παίζει φλογέρα
Θεμιστοκλέους
ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ: Διάσημος Αθηναίος πολιτικός και στρατηγός, ο νικητής της ναυμαχίας της Σαλαμίνας. Γεννήθηκε το 524 περίπου και έγινε άρχοντας το 492. Ήταν ένας πολύ φιλόδοξος άνθρωπος, που επιζητούσε την δόξα. Ο Θεμιστοκλής έβλεπε πως το μέλλον της Αθήνας βρίσκονταν στην θάλασσα και σε αυτό θα δικαιωθεί από τα γεγονότα.
Θερίσου
ΘΕΡΙΣΟ: Ορεινός οικισμός με 155 κατοίκους της επαρχίας Κυδωνίας του νομού Χανίων. Ιστορικό χωριό με σπουδαίο ρόλο στην επανάσταση των Κρητικών για την ελευθερία και την ένωσή τους με την Ελλάδα.
Θερμοπυλών
ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΣ: Βρίσκονται στο Νομό Φθιώτιδος. Τα στενά των Θερμοπυλών που το 480 πΧ ήταν πράγματι στενά, γνωστά για την μάχη των Θερμοπυλών, όπου έπεσαν οι 300 υπό τον Λεωνίδα με 700 Θεσπιείς που έμειναν όχι από ανάγκη αλλά από χρέος κινούμενοι.
Ιαλέμου
ΙΑΛΕΜΟΣ ΟΔΥΣΣΕΑΣ: Δημοσιογράφος από τη Λέσβο (+1899). Εξαιτίας της αντιοθωνικής του δράσεως φυλακίστηκε.
Ιέρακος
ΙΕΡΑΞ: Λόγιος από την Κωνσταντινούπολη (1530-;) και Μέγας Λογοθέτης των Πατριαρχείων.
Ιθάκης
ΙΘΑΚΗ: Νησί του Ιονίου Πελάγους,. Η Ιθάκη είναι γνωστή σ’ όλο τον κόσμο ως το νησί του Οδυσσέα, το νησί – σύμβολο της πατρίδας, που η νοσταλγία της κάνει τους ανθρώπους να γυρίζουν σ’ αυτήν, μ’ όποιες θυσίες χρειαστεί να κάνουν.
Ιθώμης
ΙΘΩΜΗ: Όρος της Μεσσηνίας γνωστό από την αρχαιότητα. Επίσης αρχαιότατη πόλη, η κατόπιν Μεσσήνη.
Ιπποκράτους
ΙΠΠΟΚΡΑΤΗΣ: Η ευρύτερη και φαεινότερη ιατρική διάνοια, ο δημιουργός της επιστημονικής ιατρικής. Γεννήθηκε στην Κω το 460 πΧ και έζησε μέχρι το 377 πΧ Ξεχώρισε την ιατρική από τη θρησκεία και τη μαγεία. Διερευνούσε κάθε συνήθεια του ασθενή και ιδιαίτερα τις διαιτητικές του συνήθειες, καθώς και την ψυχική κατάσταση. Παρακολουθούσε τις διάφορες επιδημίες που εμφανίζονταν στη διάρκεια κάθε έτους και έκανε σοβαρές παρατηρήσεις, που καταπλήσσουν σήμερα τους γιατρούς που τις μελετούν.
Ιωαννίνων
ΙΩΑΝΝΙΝΑ: Πρωτεύουσα της Ηπείρου, βρίσκονται σε υψόμετρο 480μ και είναι κτισμένα στη δυτική ακτή της λίμνης Παμβώτιδας. Αποτελούν το πλέον σημαντικό εμπορικό, συγκοινωνιακό και πνευματικό κέντρο της Β.Δ. Ελλάδας.
Καβάλας
ΚΑΒΑΛΑ: Πόλη και πρωτεύουσα του ομώνυμου νομού της Ανατολικής Μακεδονίας. Στην πόλη λειτουργεί αρχαιολογικό μουσείο με ευρήματα από τη Νεάπολη, την Αμφίπολη και την Οισύμη, λαογραφικό μουσείο και πινακοθήκη με έργα γνωστών σύγχρονων ζωγράφων.
Καββαδία
ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ ΝΙΚΟΣ: O Νίκος Καββαδίας γεννήθηκε το 1910 στο Χαρμπίν της Μαντζουρίας από γονείς Κεφαλλονίτες. Μαθητής ακόμη του δημοτικού, γράφει τα πρώτα του ποιήματα. Τα καράβια κι η θάλασσα είναι το όνειρό του.
Καλαμών
ΚΑΛΑΜΑΙ: Παλιά ονομασία της Καλαμάτας.
Καλλισθένους
ΚΑΛΛΙΣΘΕΝΗΣ: Έλληνας ιστορικός του 4ου πΧ αιώνα που καταγόταν από την Όλυνθο και γεννήθηκε το 370 πΧ. Συμμετείχε στην ασιατική εκστρατεία του Μ. Αλεξάνδρου σαν επίσημος ιστοριογράφος.
Καλογήρου Σαμουήλ
ΚΑΛΟΓΗΡΟΣ ΣΑΜΟΥΗΛ: Ιερομόναχος και πολεμιστής από την Άνδρο, μαθητής του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού. Το 1803 παρέμεινε με συντρόφους του στο Σούλι και ανατίναξε με πυρίτιδα, που υπήρχε στη μικρή εκκλησία της Αγ. Παρασκευής, το φρούριο του Κουγκίου, για να μη το καταλάβει ο Αλί Πασάς που το πολιορκούσε.
Καμέλιας
ΚΑΜΕΛΙΑ: Αειθαλής θάμνος (Camelia japonica) της οικογένειας των Θεοειδών, με προέλευση από την Ιαπωνία.
Κανάρη
ΚΑΝΑΡΗΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ: Ναύαρχος και αγωνιστής της Επανάστασης του 1821. Γεννήθηκε το 1793 στα Ψαρά. Μια από τις σημαντικότερες μορφές στις ελληνικές θάλασσες. Στις 7 Ιουνίου 1822 έκαψε τη ναυαρχίδα του τουρκικού στόλου, στις 29 Οκτωβρίου ανατίναξε το δίκροτο του Τούρκου αντιναυάρχου στην Τένεδο και το 1824 έκαψε δύο τουρκικά πλοία στη Σάμο και τη Μυτιλήνη.
Καποδιστρίου
ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ ΙΩΑΝΝΗΣ: Έλληνας πολιτικός, ο πρώτος κυβερνήτης του νεοελληνικού κράτους. Γεννήθηκε στην Κέρκυρα το 1776. Σπούδασε ιατρική, αλλά αφοσιώθηκε στην πολιτική. Στις 19 Ιανουαρίου 1828 αποδέχθηκε τον διορισμό του ως Κυβερνήτη της Ελλάδος. Οι προσπάθειές του για τον εκσυγχρονισμό της χώρας τον έφεραν σε σύγκρουση με τους προεστούς και τους γαιοκτήμονες.
Καραϊσκάκη
ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ: Αγωνιστής του ’21, στρατάρχης της Ρούμελης, αρχιστράτηγος της Ελλάδας και προπαντός γνήσιος λαϊκός ηγέτης. Αναμείχθηκε στους πολέμους του Αλί Πασά των Ιωαννίνων άλλοτε ως σύμμαχος και άλλοτε ως αντίπαλος. Ο θάνατος του “Αχιλλέα της Ρωμιοσύνης”, όπως χαρακτήρισε τον Καραϊσκάκη ο μεγάλος μας ποιητής Κωστής Παλαμάς, είχε συγκλονιστική απήχηση και βύθισε στο πένθος όλους τους Έλληνες.
Καραολή – Δημητρίου
ΚΑΡΑΟΛΗΣ ΜΙΧΑΗΛ & ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΑΝΔΡΕΑΣ: Ήρωες του Κυπριακού Αγώνα που απαγχονίστηκαν μαζί στη Λευκωσία στις 10 Μάη του1956.
Καρασούτσα
ΚΑΡΑΣΟΥΤΣΑΣ ΙΩΑΝΝΗΣ: Ποιητής από τη Σμύρνη και καθηγητής Γαλλικών. Η οδός Καρασούτσα του Γαλατσίου είναι συνέχεια της ίδιας οδού του Δήμου Αθηναίων.
Καρδίτσης
ΚΑΡΔΙΤΣΑ: Πόλη και πρωτεύουσα του ομώνυμου νομού της Θεσσαλίας, Στην Καρδίτσα λειτουργεί λαογραφικό μουσείο και δημοτική πινακοθήκη με έργα ντόπιων καλλιτεχνών.
Καστελλίου
ΚΑΣΤΕΛΛΙ: Ονομασία κωμοπόλεων και χωριών της Ελλάδας. Το γνωστότερο είναι το Καστέλλι Κισσάμου της Κρήτης, που ήταν πεδίο πολεμικών επιχειρήσεων σε όλες τις επαναστάσεις της Κρήτης. Η οδός Καστελλίου του Γαλατσίου είναι συνέχεια της ίδιας οδού του Δήμου Αθηναίων.
Κατσώνη Λ.
ΚΑΤΣΩΝΗΣ ΛΑΜΠΡΟΣ: Περίφημος ναυτικός καταδρομέας από τη Λειβαδιά, στην υπηρεσία της Ρωσίας. Έδρασε με επιτυχία, κυρίως στο Αιγαίο, εναντίον των Τούρκων στη διάρκεια του Ρωσοτουρκικού πολέμου (1770-1792).
Καψάλη
ΚΑΨΑΛΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ: Αγωνιστής του 1821, δημογέροντας και ήρωας του Μεσολογγίου (1751-1826). Κήρυξε την Επανάσταση στο Μεσολόγγι και διέθεσε ολόκληρη την περιουσία του για τις ανάγκες του Αγώνα.
Κέας
ΚΕΑ: Η Κέα ή Τζια, είναι το βορειότερο νησί των Δυτικών Κυκλάδων. Βρίσκεται μεταξύ της Εύβοιας και της Κύθνου, σχεδόν ακριβώς απέναντι από την Αθήνα, με την Μακρόνησο να παρεμβάλλεται μεταξύ τους.
Κενταύρου
ΚΕΝΤΑΥΡΟΣ: Γιος του Κρόνου και της Ωκεανίδας Φιλύρας και δάσκαλος πολλών γνωστών μυθολογικών ηρώων. Είναι ο πρώτος που χρησιμοποίησε βότανα για τη θεραπεία ασθενειών και τραυμάτων. Δίδασκε την ιατρική, τη μουσική, την πολεμική και την κυνηγετική τέχνη.
Κερκύρας
ΚΕΡΚΥΡΑ: Πόλη και πρωτεύουσα του ομώνυμου νησιού και μια από τις ωραιότερες πόλεις της Ελλάδος.
Κιλκίς
ΚΙΛΚΙΣ: Πρωτεύουσα της επαρχίας και του νομού Κιλκίς.
Κίρκης
ΚΙΡΚΗ: Μάγισσα της αρχαίας μυθολογίας μας, κόρη του Ήλιου και της Πέρσης. Ήξερε να χρησιμοποιεί διάφορα βότανα με τα οποία έκανε μαγικά και είχε ένα ραβδί με το οποίο αγγίζοντας τους ανθρώπους, τους μεταμόρφωνε σε γουρούνια. Όταν έφθασε στο νησί της ο Οδυσσέας με τους συντρόφους του, έμεινε κοντά στην Κίρκη ένα χρόνο και μαζί της απέκτησε ένα γιο, τον Τηλέγονο. Όταν έφυγε, η Κίρκη του έδωσε συμβουλές τι να πράξει για να αποφύγει τους κινδύνους που τον περίμεναν.
Κισσάμου
ΚΙΣΣΑΜΟΣ: Βλέπε Καστέλλι Κισσάμου
Κλεάρχου
ΚΛΕΑΡΧΟΣ: Σπαρτιάτης στρατηγός που χρημάτισε πολλές φορές ναύαρχος των Λακεδαιμονίων την τελευταία περίοδο του Πελοποννησιακού πολέμου.
Κνωσού
ΚΝΩΣΟΣ: Η Κνωσός είναι η σημαντικότερη πόλη της Κρήτης κατά τη Μινωική εποχή και το επίκεντρο του Μινωικού πολιτισμού. Η Κνωσός συνδέεται με το βασιλιά Μίνωα και το Λαβύρινθο που έκτισε ο τελευταίος, με κατασκευαστή τον Δαίδαλο.
Κοζάνης
ΚΟΖΑΝΗ: Πρωτεύουσα της επαρχίας και του νομού Κοζάνης. Η πόλη άρχισε να αναπτύσσεται μετά τον 15ο αιώνα.
Κόκκερελ
ΚΟΚΚΕΡΕΛ ΚΑΡΟΛΟΣ ΡΟΒΕΡΤΟΣ: Άγγλος αρχιτέκτονας και αρχαιολόγος (1788-1863) που έκανε ανασκαφές σε διάφορα μέρη της Ελλάδας.
Κολοκοτρώνη
ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ: Μια από τις λαμπρότερες φυσιογνωμίες της Ελληνικής Επανάστασης. Έλαβε μέρος σε πολλές πολεμικές επιχειρήσεις και επιβλήθηκε σαν στρατιωτική μορφή και σαν αρχηγός των αγωνιστών της Πελοποννήσου. Το 1834 καταδικάστηκε για συνωμοσία εναντίον του βασιλιά ΄Οθωνα. Μετά την ενηλικίωση του ο Όθωνας έδωσε χάρη στο γέρο του Μοριά. Τον ονόμασε Αντιστράτηγο και τον διόρισε σύμβουλο της Επικρατείας.
Κομοτηνής
ΚΟΜΟΤΗΝΗ: Πρωτεύουσα της επαρχίας Κομοτηνής του νομού Ροδόπης. Αποτελεί σπουδαίο συγκοινωνιακό κόμβο προς Κωνσταντινούπολη και Βουλγαρία. Ανήκει στην Ελλάδα από το 1920 μετά τη συνθήκη των Σεβρών.
Κοραή
ΚΟΡΑΗΣ ΑΔΑΜΑΝΤΙΟΣ: Μια από τις μεγάλες μορφές του ελληνικού διαφωτισμού. Διδάσκαλος του Γένους, ακαταπόνητος φιλόλογος μεγάλου κύρους και ιατροφιλόσοφος. Καταγόμενος από τη Χίο, γεννήθηκε στη Σμύρνη το 1748. Πιστεύοντας ότι για να είναι άξιος και ικανός για την ελευθερία του ο ελληνικός λαός, έπρεπε πρώτα να λάβει την ανάλογη μόρφωση, βάλθηκε με τα έργα του να τον διαφωτίσει στον τομέα αυτό.
Κορίνης
ΚΟΡΙΝΝΑ: Ποιήτρια από την Τανάγρα της Βοιωτίας (6ος-5ος αι. πΧ), σύγχρονη του Πινδάρου.
Κουγκίου
ΚΟΥΓΚΙ: Λόφος της περιοχής του Σουλίου με ομώνυμο φρούριο. Είναι γνωστό για την αντίστασή του στον Αλί Πασά και την ανατίναξή του το 1803 από τον καλόγηρο Σαμουήλ και τους συντρόφους του.
Κουμουνδούρου
ΚΟΥΜΟΥΝΔΟΥΡΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: Επιφανής Έλληνας πολιτικός του 19ου αιώνα. Γεννήθηκε το 1815 στο χωριό Κάμπος της Μεσσηνιακής Μάνης και ήταν γιος αγωνιστή της Επανάστασης του 1821. Κατά τη διάρκεια της πολιτικής του σταδιοδρομίας από το 1850 ως το 1882 υπήρξε δεκαοκτώ φορές μέλος και δέκα φορές πρόεδρος του Υπουργικού Συμβουλίου, ενώ διετέλεσε και δύο φορές πρόεδρος της Εθνικής Αντιπροσωπείας.
Κουντουριώτου
ΚΟΥΝΤΟΥΡΙΩΤΗΣ ΛΑΖΑΡΟΣ: Πρόκριτος της Ύδρας κατά την Επανάσταση του 1821, αδερφός του Γεώργιου Κουντουριώτη. Γεννήθηκε στην Ύδρα το 1769. Ο Λάζαρος Κουντουριώτης πρόσφερε μεγάλες υπηρεσίες στον Αγώνα, προσφέροντας τα ιδιόκτητα πλοία του για τη συγκρότηση πολεμικού στόλου.
Κουρτίου Ερ.
ΚΟΥΡΤΙΟΣ ΕΡΝΕΣΤΟΣ: Γερμανός φιλόλογος, ιστορικός και αρχαιολόγος (1814-1898) που έκανε ανασκαφές στην Ολυμπία και έγραψε πολλά έργα για την Ελλάδα.
Κρήτης
ΚΡΗΤΗ: Η Κρήτη είναι το μεγαλύτερο νησί της Ελλάδος και ένα από τα μεγαλύτερα νησιά της Μεσογείου. Η ιστορία της Κρήτης ξεκινά από την Νεολιθική Εποχή, όπως μαρτυρούν τα ευρήματα. Η ανάπτυξή της όμως φαίνεται έντονη στην Εποχή του Χαλκού. Είναι η περίοδος του Μινωικού Πολιτισμού, που χτίζονται τα μεγαλοπρεπή ανάκτορα και η Κρήτη αποκτά μεγάλη ναυτική δύναμη. Οι Κρητικοί πήραν ενεργό μέρος στην Επανάσταση του 1821. Κατάφεραν να ενωθούν με την Ελλάδα το 1913.
Κρητών Μακεδονομάχων
ΚΡΗΤΩΝ ΜΑΚΕΔΟΝΟΜΑΧΩΝ: Η οδός ονομάστηκε έτσι προς τιμή των πολυάριθμων Κρητικών που έδρασαν κατά το Μακεδονικό Αγώνα
(1903-1908).
Κρουσίου
ΚΡΟΥΣΙΟΣ ΜΑΡΤΙΝΟΣ: Γερμανός λόγιος ελληνιστής (1526-1607). Είναι από τους πρώτους που δίδαξαν τα ελληνικά στη Δύση, γι’ αυτό πήρε το παρατσούκλι «ελληνολατινοδιδάσκαλος» ή «διδάσκαλος γραικολατίνος».
Κυβέλης
ΚΥΒΕΛΗ: Θεά της αρχαίας Λυδικής και Φρυγικής μυθολογίας, που ταυτίζεται με την ελληνίδα θεά Ρέα. Ήταν η προσωποποίηση της γέννησης, της δημιουργίας, της φύσης και την θεωρούσαν ως την αρχή των πάντων.
Κυθήρων
ΚΥΘΗΡΑ: Τα Κύθηρα είναι γνωστά από την αρχαιότητα ως το νησί της Αφροδίτης, της Θεάς του έρωτα,. Οι Μινωίτες είχαν καταστήσει από πολύ νωρίς τα Κύθηρα ενδιάμεσο σταθμό των ταξιδιών τους προς τη Δύση κι είχαν δημιουργήσει τον οικισμό Σκάνδεια, στη σημερινή Παλαιόπολη, καθώς και σημαντικό ιερό κορυφής στη Θέση Άγιος Γεώργιος στο Βουνό.
Κύθνου
ΚΥΘΝΟΣ: Η Κύθνος βρίσκεται ανάμεσα στην Κέα και στη Σέριφο και απέναντι από τη Σύρο και τη Γυάρο. Από τις πιο μεγάλες πόλεις του νησιού είναι η Δρυοπίδα, τα Λουτρά και ο Μέριχας.
Κύκνων
ΚΥΚΝΟΙ: Κοινή ονομασία των Νησσόμορφων Πτηνών. Η οδός Κύκνων στο Γαλάτσι παλιά ονομαζόταν οδός Ρούμελης.
Κυμοθόης
ΚΥΜΟΘΟΗ: Μια από τις μυθικλες Νηρηίδες, κόρες του Νηρέα και της Δωρίδας. Ήταν η προσωποποίηση της ταχύτητας των κυμάτων (κύμα + θέω=τρέχω).
Κυπαρισσίας
ΚΥΠΑΡΙΣΣΙΑ: Δήμος της επαρχίας Τριφυλίας του νομού Μεσσηνίας. Είναι χτισμένη στους πρόποδες του βουνού Ψυχρό, στο νότιο τμήμα του Κυπαρισσιακού Κόλπου.
Λαδά Χρ.
ΛΑΔΑΣ ΧΡΗΣΤΟΣ: Δικηγόρος και πολιτικός (1891-1948), υπουργός Δικαιοσύνης από το 1947, δολοφονήθηκε την Πρωτομαγιά του 1948 για πολιτικούς λόγους.
Λαμπρινής
ΛΑΜΠΡΙΝΗ: Παλιά η περιοχή του Γαλατσίου ανήκε σε ένα μεγάλο γαιοκτήμονα, πολύ πλούσιο, που τον έλεγαν Βεΐκο. Όταν πέθανε, άφησε μεγάλο μέρος της έκτασης που του ανήκε σε μια ανιψιά του, τη Λαμπρινή. Η περιοχή ονομάστηκε Λαμπρινή προς τιμή του ονόματος αυτής της γυναίκας.
Λασιθίου
ΛΑΣΙΘΙ: Ο Ν. Λασιθίου καταλαμβάνει το ανατολικό τμήμα της Κρήτης. Γύρω από το Λασίθι υπάρχουν πολλές νησίδες. Οι κυριότερες είναι: η Σπιναλόγκα, το Γαϊδουρονήσι, η Ψείρα και το Παξιμάδι. Πρωτεύουσα του νομού είναι ο Άγιος Νικόλαος.
Λεοντίου
ΛΕΟΝΤΙΟΣ: Αθηναίος φιλόσοφος του 5ου αι.μ.Χ. Η οδός Λεοντίου αποτελεί όριο των Δήμων Αθηναίων και Γαλατσίου.
Λέσβου
ΛΕΣΒΟΣ: Νησί που υπάγεται στο Ν. Λέσβου και βρίσκεται στο Α Αιγαίο. Είναι το τρίτο σε μέγεθος νησί της Ελλάδος. Το όνομα Λέσβος το έχει πάρει το νησί από το μυθικό βασιλιά Λέσβο από τη Θεσσαλία, που πήγε στο νησί, παντρεύτηκε την κόρη του βασιλιά Μήθυμνα και πήρε το θρόνο.
Λέσιγκ
ΛΕΣΣΙΓΚ ΓΚΟΤΧΟΛΤ ΕΦΡΑΙΜ: Γερμάνός δραματουργός, κριτικός, ποιητής και δοκιμιογράφος (1729-1781), μεγάλος θαυμαστής των Ομηρικών επών.
Λεύκας
ΛΕΥΚΑ: Όνομα χωριών και οικισμών σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας, με μεγαλύτερο τη Λεύκα της επαρχίας Φθιώτιδας δυτικά της Λαμίας.
Λεωνιδίου
ΛΕΩΝΙΔΙΟ: Γραφική κωμόπολη της Α. Πελοποννήσου. Είναι το κέντρο του Τσακώνικου (νεοδωρικού) πολιτισμού και εκεί επιβιώνει η τσακώνικη διάλεκτος που θεωρείται εξέλιξη της αρχαίας δωρικής διαλέκτου.
Λήδας
ΛΗΔΑ: Μυθολογικό πρόσωπο, κόρη του Θεστίου, βασιλιά της Αιτωλίας και γυναίκα του Τυνδάρεω, βασιλιά της Σπάρτης. Κάποτε ο Δίας την είδε να κάνει μπάνιο στον ποταμό Ευρώτα και θαμπωμένος από την ομορφιά της την ερωτεύτηκε. Από την Λήδα ο Δίας απέκτησε την ωραία Ελένη και τον Πολυδεύκη, τον έτερο από τους Διόσκουρους.
Λητούς
ΛΗΤΩ: Κόρη του Τιτάνα, Κοίου και της Τιτανίδας, Φοίρης. Η Λητώ επέσυρε την ερωτική επιθυμία του Διός. Η Ήρα, ως νόμιμη σύζυγός του, μεταχειρίστηκε κάθε μέσο για να εμποδίσει την αντίζηλή της να γεννήσει τα δυο της παιδιά, την Άρτεμη και τον Απόλλωνα.
Λυκούργου
ΛΥΚΟΥΡΓΟΣ: Ο νομοθέτης της αρχαίας Σπάρτης. Η νομοθεσία του Λυκούργου ήταν διαποτισμένη από το πνεύμα της λιτότητας και της σκληραγωγίας. Καθιέρωσε σαν υψηλότερη αρετή του Σπαρτιάτη την φιλοπατρία και την υπακοή στους νόμους.
Λυσίου
ΛΥΣΙΑΣ: Ένας από τους σημαντικότερους ρήτορες της αρχαιότητας. Γεννήθηκε το 459 πΧ στις Συρακούσες. Τα έργα του χαρακτηρίζονται από την απλότητα και τη λιτότητα του λόγου του και αναφέρονται στην πολιτική κατάσταση και τα ήθη της εποχής του.
Μακρυγιάννη
ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ: Αγωνιστής της Επανάστασης του 1821, μετέπειτα στρατηγός και πολιτικός. Το 1851 συνελήφθη ως οργανωτής κινήματος για την ανατροπή του καθεστώτος και στη δίκη που ακολούθησε καταδικάστηκε σε θάνατο. Αφέθηκε ελεύθερος με παρέμβαση του Υπουργού των Στρατιωτικών Δ. Καλλέργη. Άφησε πίσω τα “Απομνημονεύματά” του, έργο πολύτιμο, που καλύπτει τα γεγονότα της περιόδου 1821-1851.
Μαραθώνος
ΜΑΡΑΘΩΝΑΣ: Περιοχή της Αττικής, στα βορειοανατολικά των Αθηνών. Η φήμη του Μαραθώνα οφείλεται στην ομώνυμη μάχη, όπου οι Αθηναίοι με τον Μιλτιάδη το 490 πχ. νίκησαν τους Πέρσες.
Μαυρογένους
ΜΑΥΡΟΓΕΝΟΥΣ ΜΑΝΤΩ: Ηρωίδα της Επανάστασης του 1821. Με την έκρηξη της Επανάστασης πέρασε στη Μύκονο, πατρίδα της μητέρας της, όπου, με τον ενθουσιασμό, τη μόρφωση και το κύρος της οικογενείας της, ξεσήκωσε το λαό να συμμετάσχει στον Αγώνα τον οποίο και χρηματοδότησε με όλη της την περιουσία.
Μ. Αλεξάνδρου
ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: Ο μεγαλύτερος στρατηγός όλων των εποχών, ο σπουδαιότερος κατακτητής που το όνομά του έγινε θρύλος στους αιώνες, γεννήθηκε το 356 πΧ, γιος του Φίλιππου και της Ολυμπιάδας. Η αυτοκρατορία που ίδρυσε έφτανε μέχρι την Ινδία. Πέθανε χωρίς να ολοκληρώσει τα σχέδιά του. Το έργο του Αλέξανδρου, από την πολιτιστική, πολιτική, οικονομική και κοινωνική σκοπιά κι αν το δει κανείς είναι εξαιρετικό και θετικό.
Μεσολογγίου
ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ: Το Μεσολόγγι βρίσκεται στο δυτικό τμήμα της κεντρικής Ελλάδας. Η πόλη απέκτησε μεγάλη ιστορική σημασία, κατά την Επανάσταση του 1821.
Μεσσηνίας
ΜΕΣΣΗΝΙΑ: Περιοχή της ΝΔ Πελοποννήσου που βρίσκεται ο ομώνυμος νομός με πρωτεύουσα την Καλαμάτα.
Μέσσης
ΜΕΣΣΗ: Χωριό της επαρχίας Κομοτηνής του νομού Ροδόπης.
Μιαούλη
ΜΙΑΟΥΛΗΣ ΑΝΔΡΕΑΣ: Ναύαρχος του ελληνικού στόλου στην Επανάσταση του 1821. Γεννήθηκε στην Ύδρα το 1769 και με την κήρυξη της Επανάστασης πρόσφερε ένα σημαντικό χρηματικό ποσό για τη δημιουργία πολεμικού στόλου. Επικεφαλής μοίρας από υδραίικα και σπετσιώτικα καράβια, άρχισε τις παρενοχλήσεις του τουρκικού στόλου.
Μιλτιάδου
ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ: Αθηναίος στρατηγός, ο νικητής των Περσών στην μάχη του Μαραθώνα. Γεννήθηκε το 550 πΧ Αρχιστράτηγος των Αθηναίων, ήταν αυτός που συνέλαβε το σχέδιο επίθεσης στην μάχη του Μαραθώνα κι αυτός που κατατρόπωσε τους Πέρσες.
Μούδρου
ΜΟΥΔΡΟΣ: Λιμάνι της Λήμνου. Είναι το μέρος που έγινε η ανακωχή που τερμάτιζε τον πόλεμο (Πρώτο Παγκόσμιο) μεταξύ Entente Cordiale = εγκάρδια συνεννόηση (Αγγλία – Γαλλία – Ρωσία και αργότερα Ελλάδα) και Τουρκίας που υπογράφτηκε στις 30 Οκτώβρη 1918 πάνω στο βρετανικό πολεμικό σκάφος “Αγαμέμνων” στο λιμάνι του Μούδρου της Λήμνου.
Μουρούζη
ΜΟΥΡΟΥΖΗΣ: Επώνυμο μεγάλης Φαναριώτικης οικογένειας που οι ρίζες της φτάνουν στους Βυζαντινούς χρόνους.
Μπότσαρη
ΜΠΟΤΣΑΡΗΣ ΜΑΡΚΟΣ: Αρματολός από τις σημαντικότερες μορφές της Επανάστασης του 1821. Γεννήθηκε στο Σούλι το 1790.
Μπουμπουλίνας
ΜΠΟΥΜΠΟΥΛΙΝΑ: Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1776. Η επανάσταση βρήκε την Μπουμπουλίνα να ξοδεύει την περιουσία της όχι μόνο στο να διατηρεί τα πλοία της αλλά και στρατεύματα στην ξηρά. Όταν γύρισε στις Σπέτσες ναυπήγησε ένα μεγάλο πολεμικό πλοίο, τον “Αγαμέμνονα” με το οποίο συμμετείχε στον αποκλεισμό του Ναυπλίου ενώ με δικές της δαπάνες εφοδίασε τους υπερασπιστές του Άργους. Στην συνέχεια έλαβε μέρος στον αποκλεισμό της Μονεμβασιάς στην άλωση του Ναυπλίου και της Τρίπολης.
Μυκόνου
ΜΥΚΟΝΟΣ: Το γραφικό νησί των Κυκλάδων που σύμφωνα με την μυθολογία πήρε το όνομά της από τον Μύκονο, τον γιο του Ανίου. Μια μυθολογική παράδοση αναφέρει ότι στη Μύκονο ο Ηρακλής σκότωσε τους Γίγαντες.
Μυστρά
ΜΥΣΤΡΑΣ: Βυζαντινή πολιτεία της Πελοποννήσου. Σήμερα είναι ερειπωμένη και βρίσκεται 6 χλμ. βορειοδυτικά της Σπάρτης. Η ιστορία του Μυστρά αρχίζει στα μέσα του 13ου αιώνα. Το 1262 έγινε έδρα του Βυζαντινού στρατηγού και ξεκίνησε η ακμή της που κράτησε δύο αιώνες. Οι κάτοικοι της γειτονικής Σπάρτης αναζήτησαν ασφάλεια σ’ αυτό και άρχισαν να χτίζουν τα σπίτια τους γύρω του.
Νάξου
ΝΑΞΟΣ: Στο νησί αναφέρεται πως μεγάλωσε και ο Δίας σε μια σπηλιά του ψηλότερου βουνού, που ονομάζεται Ζας. Στην αρχαιότητα το νησί ονομαζόταν Δία, Διονυσιάς, Στρογγύλη και Ναξία. Υπήρξε ένα από τα σημαντικότερα κέντρα του Κυκλαδικού πολιτισμού.
Νάρκισσου
ΝΑΡΚΙΣΣΟΣ: Μυθικό πρόσωπο, γιoς του Κηφισού και της νύμφης Λειριώπης. Ο νέος ήταν τόσο όμορφος και αυτοθαύμαζε το καθρέφτισμά του στο νερό. Οι Θεοί αποφάσισαν να τον τιμωρήσουν και κάποια μέρα έπεσε στο νερό και πνίγηκε.
Ναυαρίνου
ΝΑΥΑΡΙΝΟ: Παλιότερη ονομασία της Πύλου, ονομαστή από τη ναυμαχία που έγινε στον όρμο του Ναυαρίνου (Πύλος). Σ’ αυτήν συγκρούστηκαν ο τουρκοαιγυπτιακός στόλος με τους ενωμένους αγγλικό, γαλλικό και ρωσικό στόλους. Στις 20 Οκτωβρίου ο συμμαχικός στόλος εμπόδισε την έξοδο των αιγυπτιακών πλοίων από το λιμάνι, απαιτώντας από τον αρχηγό τους Ιμπραήμ την επιστροφή του στην Κωνσταντινούπολη. Κατά τη ναυμαχία αυτή καταστράφηκαν τα 3/4 του τουρκοαιγυπτιακού στόλου.
Νηλέως
ΝΗΛΕΑΣ: Μυθικός βασιλιάς της Πύλου, γιός του Ποσειδώνα και της Τυρούς.
Νικηταρά
ΝΙΚΗΤΑΡΑΣ: Ήρωας της Ελληνικής Επανάστασης του 1821. Γεννήθηκε το 1782 στο χωριό Αναστάσοβα της Μεσσηνίας. Σε όλη τη διάρκεια του μεγάλου ξεσηκωμού, ο Νικηταράς έμεινε μαζί με το θείο του Κολοκοτρώνη σαν υπασπιστής του και έλαβε μέρος σε όλες τις επιχειρήσεις του Γέρου του Μοριά. Ήταν πολύ γενναίος, διακρινόταν για την αυταπάρνηση του και την ανιδιοτέλεια του.
Νικοτσάρα
ΝΙΚΟΤΣΑΡΑΣ: Προεπαναστατικός κλεφταρματωλός του Ολύμπου, που η λαϊκή μούσα ύμνησε την ανδρεία και τα κατορθώματά του.
Νιόβης
ΝΙΟΒΗ: Κόρη του βασιλιά της Φρυγίας Τάνταλου και της Διώνης. Παντρεύτηκε το βασιλιά της Θήβας Αμφίονα και απέκτησε μαζί του 7 κορίτσια και 7 αγόρια, πάρα πολύ όμορφα. Περήφανη λοιπόν για τα πολλά και όμορφα παιδιά της καυχήθηκε πως μπροστά της η Λητώ με τα δύο μόνο παιδιά της δεν άξιζε τίποτα. Οργισμένη τότε η Λητώ παρακάλεσε τον Απόλλωνα και την Άρτεμη να τιμωρήσουν την περήφανη θνητή κι αυτοί σκότωσαν με τα βέλη τους και τα 14 παιδιά της Νιόβης.
Νοταρά
ΝΟΤΑΡΑΣ: Επώνυμο μεγάλης βυζαντινής οικογένειας που μέλη της διακρίθηκαν το 14ο και 15ο αιώνα και κατά την Επανάσταση του 1821.
Νυμφών
ΝΥΜΦΕΣ: Θεότητες της αρχαίας μυθολογίας μας, που προσωποποιούσαν όλες τις φυσικές δυνάμεις της ανάπτυξης. Συνήθως ήταν όμορφες και χαρούμενες κοπέλες, αγαπούσαν να τραγουδούν και να χορεύουν και συνόδευαν κάποιους θεούς, όπως την Άρτεμη, τον Ερμή ή τον Πάνα. Η λατρεία τους σχετίζεται ιδιαίτερα με την αγροτική ζωή και πέρασαν στη νεώτερη μυθολογία σαν Νεράιδες.
Ξάνθης
ΞΑΝΘΗ: Δήμος της επαρχίας Ξάνθης, του νομού Ξάνθης. Ιστορικά είναι γνωστή από το Βυζάντιο με το όνομα Ξάνθεια, ενσωματώθηκε με την υπόλοιπη Ελλάδα μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ξάνθου
ΞΑΝΘΟΣ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ: Ένας από τους τρεις ιδρυτές της Φιλικής Εταιρείας. Γεννήθηκε στην Πάτμο, εργάστηκε σκληρά για τον αγώνα και κατέβαλλε μεγάλες προσπάθειες για να βρει ηγέτη για την Επανάσταση.
Ολυμπίας
ΟΛΥΜΠΙΑ: Η ιερή τοποθεσία της Πελοποννήσου, που στην αρχαιότητα αποτέλεσε μεγάλο θρησκευτικό κέντρο και ήταν η έδρα των Ολυμπιακών Αγώνων. Η Ολυμπία είχε πλήθος από ιερά, αγάλματα και θησαυρούς γιατί όλες σχεδόν οι αρχαιοελληνικές πόλεις αφιέρωναν ναούς και ιερά εκεί.
Ομορφοκκλησιάς
ΟΜΟΡΦΟΚΚΛΗΣΙΑ: Η εκκλησία του Αγ. Γεωργίου που έχει το προσωνύμιο “Ομορφοκκλησιά” βρίσκεται στα όρια του Δήμου μας με τη Ν. Ιωνία. Είναι ναός βυζαντινού ρυθμού που αναγέρθηκε γύρω στο 1.050 μΧ επάνω στα ερείπια άλλου χριστιανικού ναού και με υλικά από κατεδαφισμένο ειδωλολατρικό ναό.
Ομφάλης
ΟΜΦΑΛΗ: Ωραιότατη και ακόλαστη μυθική βασίλισσα των Λυδών. Κοντά της έζησε για τρία χρόνια ο Ηρακλής ως δούλος για να εξαγνιστεί για το φόνο του Ιφίτου.
Ορίων
ΟΡΙΩΝ: Η οδός πήρε το όνομα αυτό γιατί είναι όριο των Δήμων Αθηναίων και Γαλατσίου.
Ορφανίδου
ΟΡΦΑΝΙΔΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ: Ποιητής, βιολόγος και ακαδημαϊκός (Σμύρνη 1817 – Αθήνα 1886). Έγραψε ποιήματα, επικολυρικά και ήταν ο πρώτος από τους νεώτερους έλληνες που μελέτησε τη χλωρίδα του τόπου μας περιγράφοντας και κατατάσσοντας πολλά είδη της.
Ορφέως
ΟΡΦΕΑΣ: Μυθικό πρόσωπο που θεωρείται ο μεγαλύτερος μουσικός της αρχαιότητας, ενώ σύμφωνα με άλλους ήταν ο εφευρέτης της. Ήταν γιος του Απόλλωνα και της Μούσας Καλλιόπης. Εκτός από μουσική γνώριζε και την τέχνη της μαντείας. Πήρε μέρος στην Αργοναυτική εκστρατεία και έσωσε τους Αργοναύτες από τις Σειρήνες, επειδή έπαιξε τη μαγική του λύρα και τις νίκησε.
Πανδώρας
ΠΑΝΔΩΡΑ: Ήταν ένα μυθικό πρόσωπο, το οποίο δημιούργησε ο θεός Ήφαιστος με εντολή του Δία. Όταν την έφτιαξε ο Ήφαιστος όλοι οι θεοί της πρόσφεραν από ένα δώρο, τα οποία έκλεισαν σε ένα κουτί, αλλά της πρόσφεραν και μια άλλη ιδιότητα, την περιέργεια.
Πανός
ΠΑΝΑΣ: Ένας από τους μικρότερους θεούς των αρχαίων. Γεννήθηκε στην Κυλλήνη της Αρκαδίας, όπου ήταν και το επίκεντρο της λατρείας του. Οι αρχαίοι φαντάζονταν το θεό με πόδια τράγου, με κέρατα στο κεφάλι, ενώ τα υπόλοιπα μέλη του ήταν ανθρώπινα. Τα αυτιά του ήταν μυτερά και είχε τρίχες σ’ όλο το κορμί του. Συνήθως αναπαρίσταται σαν ένα πειραχτήρι που ενοχλεί άλλους θεούς, Νύμφες ή Νεράιδες.
Πανσέληνου
ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ: Η πανσέληνος, το γεμάτο φεγγάρι.
Παπαφλέσσα
ΠΑΠΑΦΛΕΣΣΑΣ: Γεννήθηκε το 1788 στη Μεσσηνία και σκοτώθηκε στο Μανιάκι το 1825 πολεμώντας εναντίον των Τούρκων. Αγωνιστής της Επανάστασης του 1821 από τους πιο σπουδαίους. Ήταν κληρικός, αλλά πριν ακόμη αρχίσει η Επανάσταση έπαιξε σημαντικό ρόλο στη Φιλική Εταιρεία.
Παραδεισίων
ΠΑΡΑΔΕΙΣΙΑ: Παλιότερη ονομασία των Πατησίων. Το ίδιο όνομα έχει και ένα χωριό στη Μεγαλόπολη.
Παρθενόπης
ΠΑΡΘΕΝΟΠΗ: Μία από τις Σειρήνες. Έπεσε από το βράχο και πνίγηκε όταν απέτυχε να παρασύρει τον Οδυσσέα με τη γοητεία της φωνής της.
Πάρνηθος
ΠΑΡΝΗΘΑ: Βουνό της Αττικής όπου κατά την αρχαιότητα στην κορυφή του υπήρχε το άγαλμα του Διός Παρνηθίου. Στις νοτιοδυτικές πλαγιές του υπήρχε το φρούριο της Φυλής και κοντά σ’ αυτό το σπήλαιο του Πανός.
Πάρνωνος
ΠΑΡΝΩΝΑΣ: Βουνό της νοτιοανατολικής Πελοποννήσου, παράλληλο προς την οροσειρά του Ταϋγέτου, φτάνει μέχρι το Μυρτώο Πέλαγος.
Πασσώβ
ΠΑΣΣΩΒ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ – ΠΑΣΣΩΒ ΑΡΝΟΛΝΤ: Επώνυμο δυο Γερμανών ελληνιστών.
Πέλλας
ΠΕΛΛΑ: Χωριό του ομώνυμου νομού της Κεντρικής Μακεδονίας και μια από τις ιστορικότερες περιοχές της Ελλάδος. Υπήρξε η πρωτεύουσα του Μακεδονικού κράτους και γνώρισε τη μεγαλύτερή της ακμή στα χρόνια του Φιλίππου Β’ και του Μ. Αλεξάνδρου.
Πελοποννήσου
ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ: Η Πελοπόννησος είναι το νότιο διαμέρισμα της Ελλάδος, στο οποίο γεννήθηκε ο μυκηναϊκός πολιτισμός, δοξάστηκε η Σπάρτη, άρχισαν οι Ολυμπιακοί αγώνες και ξεκίνησε η ελληνική επανάσταση του 1821. Η Πελοπόννησος πήρε το όνομά της από το μυθικό πρόσωπο Πέλοπα.
Πενταγιών
ΠΕΝΤΑΓΙΟΙ: Χωριό της Δωρίδας, πατρίδα της θρυλικής Μαρίας της Πανταγιώτισσας (1821-1883), περίφημης για την ομορφιά της και τα ερωτικά της σκάνδαλα.
Πέττας
ΠΕΤΑ: Κωμόπολη κοντά στην Άρτα, στην οποία έγινε στις 4-8-1822 μάχη ανάμεσα στους Έλληνες και φιλέλληνες υπό τον Μαυροκορδάτο από τη μια, και τους Τούρκους υπό τον Κιουταχή από την άλλη. Στη μάχη αυτή ηττήθηκαν οι Έλληνες με μεγάλες απώλειες ανάμεσα στις οποίες και το σύνολο σχεδόν των φιλελλήνων.
Πηγής
ΠΗΓΗ: Η οδός αυτή του Γαλατσίου βρίσκεται στα Καραγιαννέικα κι ονομάστηκε έτσι από μια πηγή που υπάρχει ακόμα στην περιοχή.
Πιπίνου
ΠΙΠΙΝΟΣ: Υδραίος ναυτικός και αγωνιστής του ’21 (19ος αι.). Πρόσφερε μεγάλες υπηρεσίες στο ναυτικό των Ελλήνων ως πυρπολητής.
Πλάτωνος
ΠΛΑΤΩΝΑΣ: Ένας από τους μεγαλύτερους φιλοσόφους της αρχαιότητας, η επιρροή του οποίου στην ιστορία του ανθρωπίνου πνεύματος ήταν τεράστια. Γεννήθηκε το 427 πΧ ασχολήθηκε στην αρχή με την ποίηση, αλλά γρήγορα την εγκατέλειψε για να αφιερωθεί ολοκληρωτικά στη μελέτη της φιλοσοφίας.
Πλυτά
ΠΛΥΤΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ: Δήμαρχος Αθηναίων από την Αθήνα, τηνιακής καταγωγής (1886-1964) Η οδός αυτή ονομαζόταν παλιότερα Ομφάλης, όνομα που έχει άλλη οδός σήμερα.
Πολύβιου
ΠΟΛΥΒΙΟΣ: Αρχαίος Έλληνας ιστορικός. Γιος του στρατηγού της Αχαϊκής Συμπολιτείας Λυκόρτα, αναμείχθηκε και ο ίδιος στην πολιτική ζωή της συμπολιτείας. Το 168 πΧ, μετά τη συντριβή της μακεδονικής δύναμης από τον Αιμίλιο Παύλο στην Πύδνα, υπήρξε ένας από τους 1.000 Αχαιούς προκρίτους που οδηγήθηκαν ως όμηροι στη Ρώμη.
Πόρου
ΠΟΡΟΣ: Νησί του Σαρωνικού κόλπου, απέναντι από την Τροιζηνία, από ένα σημείο της οποίας η απόσταση μέχρι τον Πόρο είναι μόλις λίγα μέτρα. Στον Πόρο υπάρχουν ερείπια ιερού του Ποσειδώνα.
Πρεμετής
ΠΡΕΜΕΤΗ: Κωμόπολη της Αλβανίας, στη Βόρεια Ήπειρο, βόρεια του Αργυροκάστρου. Επί τουρκοκρατίας ο μισός πληθυσμός της Πρεμετής απαρτιζόταν από Έλληνες και υπήρχαν σ’ αυτή εκπαιδευτήρια που συντηρούνταν με επιχορηγήσεις και δωρεές Ηπειρωτών του εξωτερικού.
Προόδου
ΠΡΟΟΔΟΣ: Η εξέλιξη προς κάτι καλύτερο, η συνεχής προσπάθεια για να πετύχουμε κάποιο καλύτερο αποτέλεσμα.
Προφήτη Ηλία
ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΗΛΙΑΣ: Προφήτης του Ισραήλ (9ο αι. πΧ), από τους μεγαλύτερους της Παλαιάς Διαθήκης. Έκανε πλήθος θαυμάτων και ανέστησε ακόμα και νεκρό.
Πρωτοπαπαδάκη
ΠΡΩΤΟΠΑΠΑΔΑΚΗΣ ΠΕΤΡΟΣ: Πολιτικός και μηχανικός (1854-1922) από την Απείρανθο της Νάξου. Ασχολήθηκε με τη διάνοιξη της διώρυγας της Κορίνθου και την επέκταση του σιδηροδρομικού δικτύου. Αργότερα ασχολήθηκε με την πολιτική και ήταν συνεργάτης του Δ. Γούναρη και υπηρέτησε πολλές φορές σαν υπουργός και σαν πρωθυπουργός από το Μάιο ως τον Αύγουστο του 1922. Η οδός Πρωτοπαπαδάκη λεγόταν παλιότερα Χατζησπύρου, από παλιό κάτοικο της περιοχής.
Πυθαγόρα
ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ: Μεγάλος φιλόσοφος, μαθηματικός και μουσικός της αρχαιότητας. Σύμφωνα με τις πιο αξιόπιστες πληροφορίες, ο Πυθαγόρας, γεννήθηκε στη Σάμο γύρω στα 580 πΧ και διδάχθηκε τη φιλοσοφία από τους μεγαλύτερους φιλόσοφους της εποχής του, όπως τον Θαλή και τον Αναξίμανδρο. Η φιλοσοφία του Πυθαγόρα βασιζόταν στη μετεμψύχωση, δηλαδή στη μετενσάρκωση της ψυχής μετά το θάνατο το σώματος. Γι’ αυτές τις θεωρίες πολλοί κατοπινοί φιλόσοφοι τον γελοιοποίησαν.
Πυθίας
ΠΥΘΙΑ: Ιέρεια που έδινε χρησμούς στο μαντείο του Απόλλωνα, στους Δελφούς. Συνήθως η Πυθία. εκλεγόταν από τις ευγενικής καταγωγής παρθένες των Δελφών. Αργότερα όμως αποφασίστηκε να είναι ηλικίας πάνω από 50 χρόνων.
Ρέας
ΡΕΑ: Ήταν η γυναίκα του Κρόνου, κόρη του Ουρανού και της Γης. Παντρεύτηκε τον Κρόνο και απέκτησε μαζί του αρκετά παιδιά, ενώ βοήθησε το Δία στην ανατροπή του Κρόνου. Στην τέχνη η Ρέα παριστάνεται καθισμένη σε θρόνο, περιστοιχισμένη από πολλά λιοντάρια.
Ρεθύμνης
ΡΕΘΥΜΝΟ: Η γραφική πόλη του Ρεθύμνου, είναι η πρωτεύουσα του ομώνυμου νομού ο οποίος εκτείνεται από τα Λευκά Όρη ως το Όρος Ίδη. Η παλιά πόλη του Ρεθύμνου, με τα στενά σοκάκια, τα Ενετικά ανάκτορα και τους Τούρκικους μιναρέδες προσφέρει μια ξεχωριστή ατμόσφαιρα, με πλούσια ιστορία.
Ρόδου
ΡΟΔΟΣ: Είναι το μεγαλύτερο σε έκταση και πληθυσμό νησί απ’ όλα τα Δωδεκάνησα και αυτό που παρουσιάζει την μεγαλύτερη τουριστική κίνηση. Οφείλει το όνομά της στην Ρόδο, την κόρη του Ποσειδώνα και της Αμφιτρίτης.
Ρόδων
ΡΟΔΑ: Τα άνθη της τριανταφυλλιάς, γεμάτα συμβολισμούς στη λαϊκή μας ποίηση αλλά και εικόνα παλιάς εποχής και ευωδίας όταν ανθίζουν οι τριανταφυλλιές σε κάθε σπιτικό κήπο.
Σαπφούς
ΣΑΠΦΩ: Η Σαπφώ έζησε και άκμασε στην προ-κλασσική περίοδο, στις αρχές του 6oυ αιώνα πΧ (~580) κυρίως στην πρωτεύουσα του νησιού της Λέσβου, όπου τότε άκμαζαν οι τέχνες κι ο πολιτισμός. Σίγουρα η διασημότερη ποιήτρια του αρχαίου ελληνικού κόσμου, κι όχι μόνο. Φαίνεται πως αγαπούσε ιδιαίτερα τη μουσική και κάθε ομορφιά.
Σαρωνικού
ΣΑΡΩΝΙΚΟΣ: Βαθύς κόλπος μεταξύ της Αττικής και της βορειοανατολικής Πελοποννήσου (Κορινθία, Αργολική χερσόνησος) που κλείνεται από το ακρωτήριο Σούνιο και Δ από το ακρωτήριο Σπαθί ή Σκύλαιον της Αργολικής χερσονήσου.
Σερρών
ΣΕΡΡΕΣ: Πρωτεύουσα της επαρχίας και του νομού Σερρών. Η πόλη κατοικήθηκε από τα προϊστορικά χρόνια και πήρε το σημερινό της όνομα κατά τη βυζαντινή περίοδο. Απελευθερώθηκε το 1918.
Σκιάθου
ΣΚΙΑΘΟΣ: Νησί των Β. Σποράδων που βρίσκεται ανάμεσα στη χερσόνησο της Μαγνησίας και στη Σκόπελο. Πρώτοι κάτοικοι αναφέρονται οι Πελασγοί και οι Κάρες. Κατά τη διάρκεια της Επανάστασης του 1821 πήρε ενεργό μέρος. Πατρίδα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη και του Επιφανίου Στεφάνου Δημητριάδη.
Σκουφά
ΣΚΟΥΦΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ: Ένας από τους τρεις ιδρυτές της Φιλικής Εταιρείας και αρχηγός της. Το 1814 γνωρίστηκε με τον Νικόλαο Ξάνθο και τον Αθανάσιο Τσακάλωφ και ίδρυσαν την Φιλική Εταιρεία. Πρώτος ανέλαβε τη διάδοση των ιδεών της μεταξύ των ομογενών της Ρωσίας. Τον πρόλαβε όμως ο θάνατος, αφού πέθανε ξαφνικά, σε ηλικία 39 ετών.
Σκρα
ΣΚΡΑ: Το ιστορικό χωριό Σκρα είναι χτισμένο στην ΒΑ πλευρά του Πάικου και σε υψόμετρο 520μ. Το παλιό όνομα του χωριού ήταν “Λουμνίτσα” και φαίνεται για πρώτη φορά καταγεγραμμένο το 1452, αν και ευρήματα της ρωμαϊκής εποχής παραπέμπουν στο πολύ μακρινό παρελθόν του χωριού, που καθιστά “αινιγματική” την καταγωγή των κατοίκων του.
Σκύρου
ΣΚΥΡΟΣ: Η Σκύρος βρίσκεται στην καρδιά του Αιγαίου πολύ κοντά στην Εύβοια και ανήκει στις Σποράδες. Σύμφωνα με την μυθολογία στο παλάτι του βασιλιά Λυκομήδη, έκρυψε η Θέτις τον γιο της Αχιλλέα, ντυμένο γυναίκα για να μην πάει στον Τρωικό πόλεμο.
Σολωμού
ΣΟΛΩΜΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ: Γεννήθηκε στη Ζάκυνθο το 1789 και είναι ο μεγαλύτερος ποιητής του προπερασμένου αιώνα. Εθνικός ποιητής της Ελλάδας, και γιατί έγραψε τον Εθνικό μας Ύμνο και γιατί ύμνησε τον Εθνικό αγώνα της Ανεξαρτησίας, και γιατί πρώτος χρησιμοποίησε στον ποιητικό και πεζό του λόγο την εθνική λαϊκή μας γλώσσα, τη δημοτική.
Σούδας
ΣΟΥΔΑ: Δήμος της επαρχίας Κυδωνίας, του νομού Χανίων. Έχει ένα από τα μεγαλύτερα φυσικά λιμάνια της Μεσογείου, όπου βρίσκεται ο ναύσταθμος του πολεμικού ναυτικού και η βάση του ΝΑΤΟ.
Σουλίου
ΣΟΥΛΙ: Ανεξάρτητη ηπειρωτική συμπολιτεία επί τουρκοκρατίας, που αποτελείτο από 11 χωριά με κυριότερα το Σούλι, την Κιάφα, το Αβαρίκο και τη Σαμοβίνα. Οι άντρες ασκούσαν την πολεμική τέχνη και από τις αρχές του 18ου αιώνα αποτελούσαν το φόβητρο των Τούρκων Αγάδων. Η κατάσταση άλλαξε επί Αλί πασά που από το 1791 μέχρι το 1803 προσπάθησε να καταλάβει το Σούλι, πράγμα που το κατάφερε το Σεπτέμβρη του 1803.
Σουρή
ΣΟΥΡΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ: Σατυρικός ποιητής και ευθυμογράφος. Γεννήθηκε το 1853 και πέθανε το 1919. Το 1883 εκδίδει την έμμετρη εβδομαδιαία σατυρική εφημερίδα “Ρωμιός” στην οποία έκανε τα πάντα στίχους ασκώντας μια επιφανειακή, δημοσιογραφική σάτιρα, που ήταν περισσότερη αυτάρεσκη κοροϊδία, παρά δριμύς έλεγχος.
Σπαρτιατών
ΣΠΑΡΤΙΑΤΕΣ: Οι κάτοικοι της Σπάρτης, κυρίως της αρχαίας. Διακρίθηκαν για την ανδρεία τους και το λιτό τρόπο ζωής τους.
Σπετσών
ΣΠΕΤΣΕΣ: Νησί του Αργοσαρωνικού κόλπου που απέχει 50 ν.μ. από τον Πειραιά.
Σπον
ΣΠΟΝ ΙΑΚΩΒΟΣ: Γάλλος περιηγητής (1547-1685) που επισκέφτηκε τα 1676 την Ελλάδα και έγραψε σχετικά.
Στεφανοπούλου
ΣΤΕΦΑΝΟΠΟΥΛΟΣ: Επώνυμο παλιάς σπουδαίας οικογένειας από τη Μάνη η οποία το 17ο αιώνα μετανάστευσε στην Κορσική όπου ακόμα ζουν απόγονοί της.
Στρεψιάδου
ΣΤΡΕΨΙΑΔΗΣ: Αρχαίος αθλητής, νικητής στα Ίσθμια.
Σύρου
ΣΥΡΟΣ: Η Σύρα ή Σύρος είναι το μεγαλύτερο σε πληθυσμό νησί των Κυκλάδων. Η πρωτεύουσα της Σύρου, η Ερμούπολη, ειρηνικό δημιούργημα της επανάστασης του 1821 είναι ένα μνημείο με περίφημα νεοκλασικά κτίρια, ξεχωριστής αρχιτεκτονικής, ρομαντισμού επηρεασμένου και από τα δυτικά πρότυπα. Τα περισσότερα κτίρια της είναι σχεδιασμένα από Έλληνες, Ιταλούς αλλά και Βαυαρούς αρχιτέκτονες.
Σωκράτους
ΣΩΚΡΑΤΗΣ: Ένας από τους σημαντικότερους φιλοσόφους της αρχαίας Ελλάδας, κατά πολλούς ο μεγαλύτερος. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 469 πΧ Ο ίδιος ο Σωκράτης, αν και κρατούσε κριτική στάση απέναντι στο Αθηναϊκό πολίτευμα, δίδασκε πως η φιλοπατρία και η υπακοή στους νόμους είναι η ανώτερη ηθική στάση του ανθρώπου. Ο Σωκράτης δεν ενδιαφερόταν να μάθει τα μυστικά της Φύσης, το μόνο που τον έκαιγε ήταν να κάνει καλύτερο τον άνθρωπο, να βελτιώσει την ηθική του υπόσταση. Έλεγε “γνώθι σαυτόν”, γνώρισε τον εαυτό σου και βελτίωσέ τον, προσπαθώντας να κατακτήσει ο καθένας από μας το αγαθό, την υψηλότερη ιδέα.
Τανάγρας
ΤΑΝΑΓΡΑ: Αρχαία πόλη της Βοιωτίας, η οποία βρισκόταν στις όχθες του Ασωπού ποταμού. Η πόλη, καθ’ όλη τη διάρκεια της ιστορίας της, είχε υψηλό πολιτιστικό επίπεδο και οικονομική άνεση. Αποτελούσε μέρος της Βοιωτικής Συμπολιτείας και πρώτη αυτή έκοψε νομίσματα με έμβλημα την βοιωτική ασπίδα. Το 456 πΧ καταλήφθηκε από τους Αθηναίους.
Τανταλίδου
ΤΑΝΤΑΛΙΔΗΣ ΗΛΙΑΣ: Λόγιος και ποιητής που γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1818 και πέθανε το 1876. Για 30 χρόνια, καθηγητής των ελληνικών γραμμάτων και της ρητορικής στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης. Έγραψε αρκετά έργα θεολογικού περιεχομένου.
Τεμπών
ΤΕΜΠΗ: Κοιλάδα στη βορειοανατολική Θεσσαλία. Βρίσκεται ανάμεσα στον Όλυμπο και τον Κίσαβο και διασχίζεται από τον Πηνειό ποταμό. Στην ανατολική της έξοδο υπήρχε ναός του θεού Απόλλωνα.
Τερψιθέας
ΤΕΡΨΙΘΕΑ: Η λέξη προέρχεται από το ρήμα τέρπομαι (=ευχαριστιέμαι) και τη θέα. Σημαίνει δηλαδή ωραία θέα. Στο Γαλάτσι η οδός αυτή πήρε το όνομά της επειδή ανεβαίνει προς το ύψωμα του Προφήτη Ηλία και βλέπει κανείς όλο σχεδόν το λεκανοπέδιο της Αττικής.
Τέω
ΤΕΩ: Η Τέω ήταν παραθαλάσσια πόλη σε μια χερσόνησο στην Ιωνία. Αποικία των Μινυαίων από τον Ορχομενό, Ιώνων και Βοιωτών. Στην πόλη λατρευόταν ο Διόνυσος. Εκεί γεννήθηκε ο Ανακρέων, ο Εκαταίος ο ιστορικός, ο σοφιστής Πρωταγόρας, ο ποιητής Σκυθίνος, ο γεωγράφος Άνδρων, και ο Απελλικός, που έσωσε τα έργα του Αριστοτέλη. Η πόλη ήταν φημισμένη για το κρασί της.
Τζαβέλλα
ΤΖΑΒΕΛΛΑΣ ΧΡΗΣΤΟΣ: Πρόκειται για τον Κίτσο Τζαβάλλα αγωνιστή του 1821. Μεγάλωσε στην Κέρκυρα και μετά την κήρυξη της επανάστασης το 1821 έλαβε μέρος σε πολλές μάχες. Πρωταγωνίστησε κατά την έξοδο του Μεσολογγίου. Ο Όθωνας τον έκανε Υπουργό Στρατιωτικών και για μικρό χρονικό διάστημα πρωθυπουργό.
Τήνου
ΤΗΝΟΣ: Η Τήνος ανήκει στο αρχιπέλαγος των Κυκλάδων. Ο Τσικνιάς είναι το υψηλότερο βουνό του νησιού (725 μ.), στην ανατολική πλευρά του, και δεσπόζει του ομώνυμου πορθμού, από τον οποίο αρχίζει το Ικάριο πέλαγος. Στον Τσικνιά και το πορθμό του πνέουν συχνά σφοδροί
βόρειοι άνεμοι και γι’ αυτό, κατά τη μυθολογία, θεωρείτο ότι εκεί κατοικούσε ο «βασιλιάς των ανέμων», ο Αίολος.
Τράλλεων
ΤΡΑΛΛΕΙΣ: Πόλη της Λυδίας στη Μ. Ασία, η μετέπειτα Σελεύκεια, Αντιόχεια, Καισάρεια και σήμερα Αϊδίνιον. Ιδρύθηκε από τους Αργείους και κατοίκους των Τράλλεων της Θράκης.
Τρικούπη Χ.
ΤΡΙΚΟΥΠΗΣ ΧΑΡΙΛΑΟΣ: Έλληνας πολιτικός, ήταν γιος του Σπυρίδωνα Τρικούπη και σπούδασε νομικά στην Αθήνα και στο Παρίσι. Στην τελευταία του πρωθυπουργία το 1893, λόγω της οικονομικής κρίσης που προκάλεσε η πολιτική των προκατόχων του αναγκάστηκε να κηρύξει χρεοστάσιο για τα δημόσια χρέη και έμεινε ιστορική η φράση του στη Βουλή “Δυστυχώς επτωχεύσαμεν”.
Τσακάλωφ
ΤΣΑΚΑΛΩΦ: Γεννήθηκε το 1790 και πέθανε στη Μόσχα το 1851. Ο Αθανάσιος Τσακάλωφ έπαιξε πρωτεύοντα ρόλο στην οργάνωση και διάδοση της Φιλικής Εταιρείας κατά τη διάρκεια της ελληνικής επανάστασης.
Τσόντου
ΣΤΡΑΤΗΛΟΥ ΤΣΟΝΤΟΥ: Γενναίος αξιωματικός (1871-1942), Μακεδονομάχος και πολιτικός από τα Σφακιά της Κρήτης.
Ύδρας
ΥΔΡΑ: Το μικρό και ένδοξο από τον Αγώνα του 1821 νησί του Αργολικού Κόλπου και του Σαρωνικού Κόλπου, με τους ένδοξους καπεταναίους του Εθνικού Αγώνα.
Υψηλάντου
ΥΨΗΛΑΝΤΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: (1792-1828) Ο ενδοξότερος από τους Υψηλάντηδες. Μυήθηκε στα μυστικά της Φιλικής και δέχτηκε την αρχηγία του αγώνα που του πρόσφερε η Εταιρεία το 1820.
Υψομέτρου
ΥΨΟΜΕΤΡΟΥ: Η οδός αυτή στα Καραγιαννέικα ονομάστηκε έτσι επειδή είναι κοντά σε ύψωμα και στο οποίο πιθανόν να υπήρχε υψομετρικό σημείο.
Φανερωμένης
ΦΑΝΕΡΩΜΕΝΗ: Τοπωνύμιο ελληνικών περιοχών ή ονομασία εκκλησιών, που συνδέεται με τη «φανέρωση» ιερών εικόνων, ιδίως της Παναγίας, κρυμμένων στο έδαφος, σε σπήλαια κ.λπ.
Φαρών
ΦΑΡΑΙ: Αρχαία πόλη της Αρκαδίας, από τις ιδρύτριες της Αχαϊκής Συμπολιτείας του 3ουπΧ αι. Οι σημερινές Φαρές είναι χωριό του νομού Αχαΐας, κοντά στην Πάτρα.
Φαύνου
ΦΑΥΝΟΣ: Ρωμαϊκή θεότητα, προστάτης των βοσκότοπων και των κοπαδιών από τους λύκους, λεγόταν και Φαύνος Λουπέρκος και η γιορτή προς τιμήν του Λουπερκάλεια.
Φειδίου
ΦΕΙΔΙΑΣ: Ο μεγαλύτερος γλύπτης της αρχαιότητας, το όνομα του οποίου έμεινε αθάνατο στους αιώνες για τα γλυπτά του Παρθενώνα και τα χρυσελεφάντινα αγάλματα του. Η τεχνική του δεξιοτεχνία ήταν αξεπέραστη και μπορούσε να δουλεύει με όλα τα υλικά, επιτυγχάνοντας πάντα απαράμιλλα αποτελέσματα. Έτσι όταν μιλάμε για κλασική τέχνη στην Αρχαία Αθήνα, το έργο του Φειδία εννοούμε πρωτίστως.
Φιγαλείας
ΦΙΓΑΛΕΙΑ: Αρχαία πόλη της Αρκαδίας κοντά στα όρια με την αρχαία Ήλιδα. Κοντά της σε ορεινή και δυσπρόσιτη περιοχή βρίσκεται ο ναός του Επικουρείου Απόλλωνα, το πληρέστερο μετά το Θησείο των Αθηνών, σωζόμενο αρχαίο μνημείο.
Φιλαρέτου
ΦΙΛΑΡΕΤΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ: Νομικός, πολιτικός και δημοσιογράφος. Γεννήθηκε στη Χαλκίδα το 1848. Ήταν από τους φανατικότερους οπαδούς της αβασίλευτης δημοκρατίας.
Φιλοθέης
ΦΙΛΟΘΕΗ: Η οδός πήρε αυτό το όνομα γιατί ξεκινάει από το γειτονικό στο Γαλάτσι προάστειο της Φιλοθέης.
Φοινίκων
ΦΟΙΝΙΚΕΣ: Γένος φυτών. Υπάρχουν πολλά είδη που ευδοκιμούν σε θερμές περιοχές. Κατά τον Όμηρο, το δέντρο καταγόταν από τη Φοινίκη. Στην Ελλάδα έφερε τους φοίνικες μάλλον ο Καποδίστριας.
Φωκά Ι.
ΦΩΚΑΣ ΙΩΑΝΝΗΣ: Κεφαλλονίτης θαλασσοπόρος (1525-1626) στην υπηρεσία του Αντιβασιλέως του Μεξικού, που ανακάλυψε τον ομώνυμό του πορθμό (Χουάν ντε Φούκα) στη σημερινή νήσο Βανκούβερ του Καναδά. Επειδή του απονεμήθηκαν μόνο ηθικές τιμές και όχι χρηματική αμοιβή, γύρισε απογοητευμένος στην πατρίδα του, όπου και πέθανε.
Χαλκιδικής
ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ: Ο Ν. Χαλκιδικής καταλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος της ομώνυμης χερσονήσου της Μακεδονίας. Ο κύριος κορμός της καταλήγει σε τρεις μικρότερες χερσονήσους : της Κασσάνδρας, της Σιθωνίας και του Αγίου Όρους. Η Χαλκιδική οφείλει το όνομά της στους αρχαίους Χαλκιδείς που ήταν οι πρώτοι έποικοι, παραμερίζοντας τους Θράκες που προϋπήρχαν. Στη Χαλκιδική όμως κατοικούσαν άνθρωποι και 600.000 χρόνια πριν, όπως αποδεικνύουν τα μοναδικά ευρήματα του σπηλαίου των Πετραλώνων.
Χανίων
ΧΑΝΙΑ: Τα Χανιά είναι η δεύτερη μεγαλύτερη, αλλά και η ομορφότερη πόλη της Κρήτης και πρωτεύουσα του νομού Χανίων. Η πόλη έπεσε στα χέρια πολλών κατακτητών, των Ρωμαίων, των Αράβων, των Ενετών, των Τούρκων και των Γερμανών.
Χίου
ΧΙΟΣ: Νησί του Αιγαίου Πελάγους, δίπλα στα μικρασιατικά παράλια (5 μίλια). Κύριο προϊόν είναι η μαστίχα που βγαίνει από τους μαστιχοφόρους σχίνους. Το νησί πήρε το όνομα από τον γιό του Ποσειδώνα που γεννήθηκε σ’ αυτό. Ανήκει στην Ελλάδα από το 1912.
Χοπφ
ΧΟΠΦ ΚΑΡΟΛΟΣ: Γερμανός μεσαιωνοδίφης (1832-1873) που ασχολήθηκε κυρίως με τη μεσαιωνική και φραγκοκρατούμενη Ελλάδα.
Χριστιανουπόλεως
ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΠΟΛΗ: Μεσαιωνική πόλη της Πελοποννήσου στην Τριφυλία, όπου σήμερα το χωριό Χριστιανοί.
Χρυσανθέμων
ΧΡΥΣΑΝΘΕΜΑ: Γένος φυτών (Chrysanthemum) της οικογένειας των Συνθέτων. Κατάγονται από την Ιαπωνία και την Κίνα από όπου προέρχονται πολλές ποικιλίες του φυτού.
Ψηλορείτη
ΨΗΛΟΡΕΙΤΗΣ: Ονομάζεται και Ίδη. Ορεινό συγκρότημα της Κρήτης στο κέντρο του νησιού. Στο Ψηλορείτη υπάρχει το περίφημο Ιδαίο Άντρο.
Ψυχάρη
ΨΥΧΑΡΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ: Έλληνας φιλόλογος, γλωσσολόγος και λογοτέχνης (1854 – 1929). Ήταν προσωπικότητα πολύπλευρη και πληθωρική. Η στάση του στο γλωσσικό ζήτημα χαρακτηρίζεται από τόλμη, αποφασιστικότητα και αδιαλλαξία. Το “Ταξίδι μου” (1888) αποτελεί την επαναστατική προκήρυξη για τη δημοτική γλώσσα, με το οποίο ο Ψυχάρης έγινε ο αναμφισβήτητος αρχηγός του δημοτικισμού, η επίδρασή του στους σύγχρονους και μεταγενέστερους στάθηκε πολύ μεγάλη.
Ωρωπού
ΩΡΩΠΟΣ: Αρχαία πόλη της Βοιωτίας και νεότερη κωμόπολη με επίνειο τη Σκάλα Ωρωπού.
